Eindelijk was het zover…na een zware,koude winter het vliegtuig op naar warmere oorden.
Weekske goe trainen en eerste marathon meepikken…ik was er helemaal klaar voor!!
Ikke wel…maar de benen dachten er anders over!!
Ik kan me echt niet herinneren dat ik ooit een slechter gevoel heb gehad op de fiets dan hier…vanaf het ook maar eventjes bergop ging moest ik de rol al lossen….en OK..ik was hier niet met Janneke en Mieke op stap maar dit was echt niet normaal,ik kon geen deuk in een pak boter trappen!!
Het werd een lange,zware week…vooral mentaal was het hard,na meer dan 20 jaar duursport begin je dan te twijfelen of het nog allemaal de moeite waard is, of je lichaam misschien het niveau niet meer aankan…enz..
De marathon op zich heb ik al bij al nog niet barslecht gereden...vanaf de start mijn eigen tempo gereden en op karakter en ervaring geprobeerd er het beste uit te halen…Mijn eindtijd van 4u57m was goed voor een 43ste plaats Overall en een 12de plaats bij de Masters…inclusief lekke band en een serieuze valpartij waarbij mijne helm de klap volledig moest opvangen.
Teamie Pol Col bewees nogmaals dat hij super bezig is met zijn 30ste plaats en 5de Master.
Tom “Pozzato” Van Gils,hier slechts aan zijn 2de marathon bezig eindigde verdienstelijk als 2de Flandria Biker op een 37ste plaats.
Kopman Johan verging het minder goed…zonder problemen in de kopgroep de lange eerste klim overleeft maar in de eerste technische afdaling kwam het gebrek aan ervaring hem duur te staan…zware valpartij tot gevolg met de nodige materiaalpech erbij deed hem beslissen om uit de wedstrijd te stappen…maar één ding is zeker…van Johanneke hebben we het laatste nog nie gezien!!
Red Bullet Luc tenslotte is de rijder die de meeste progressie gemaakt heeft van ons allemaal…vooral bergop heeft hij ons aangenaam verrast..als hij zijn marathons nog iets beter indeelt en wat minder “depaneur van dienst” speelt gaan we in de toekomst rekening met hem moeten houden….Nu hem nog overtuigen om met een deftige trui aan de start te staan en hij wordt ne grote!!
De dagen na de marathon heb ik op mijn eigen rustige tempo nog wat duurtrainingen gereden…meer zat er niet in want het heeft geen zin om met zo’n slecht gevoel de dingen te forceren.
Ondertussen thuis wacht ik op de uitslag van mijn bloedonderzoek in de hoop dat men mij kan zeggen wat de oorzaak is van mijn “slappe poten”….En als ze niks vinden…dan is den ouwe aant verslijten zeker!!
