29’er Versus 26..

Miljaarde…nooit gedacht dat zoiets me zo zou bezig houden !!
Oorspronkelijk was het de bedoeling om mijn oooh zoooo geliefkoosde “VanTuyl” frame stilaan te vervangen,het is qua gevoel de beste fiets waarmee ik ooit gereden heb maar de vele duizenden offroad kilometers sinds begin 2008 gaven me het gevoel dat het tijd werd voor iets nieuws.
Om de kosten wat te spreiden had ik vorig jaar de afmontage nog vernieuwd zodat ik nu enkel een nieuw frame moest aanschaffen…That was the plan!
Maar dat was zonder de nieuwe trend gerekend..de 29’ers…En dat was de vraag die me zo bezig hield…is het een trend of is het werkelijk de toekomst?
Avonden lang heb ik samen met teamie Pol Col alle artikels op het internet uitgepluist,
gewikt en gewogen…getwijfeld en gerekend..
Vooral dat laatste was nodig,vermits na het vergelijken van de vele merken en bijhorende artikels onze keuze al snel op de “Ferrari” onder de 29’ers viel…
namelijk de NINER AIR 9 CARBON.
Ik was enorm verrast hoeveel rijders er aan de start stonden met een 29’er in zowel de “Sellaronda HERO” als in de “SpessartBikemarathon”.Ook in alle verslagen over de Cape-Epic (Zuid-Africa) van dit jaar was het duidelijk dat alle toprijders op de lange afstand stilaan kiezen voor het comfort van de grote wielen.

Resultaat…3 weken voor de start van de 5-daagse “TransSchwarzwald” (D) heb ik de knoop doorgehakt en ne NINER besteld.
Die 5-daagse zou net het ideale parcours moeten zijn voor deze Niner,dus hopelijk kunnen ze op tijd leveren en kan ik daar knallen met mijn “Brand New Mean Machine”

Pedal…damn it!!!

Check out: http://www.ninerbikes.com/air9carbon

Sellaronda HERO (Dolomieten-Italie)

Maandagmorgen vanuit het Duitse Frammersbach doorgereden naar het Italiaanse Val Gardena,midden in de Dolomieten.
Het weer was schitterend en het werd me meteen duidelijk waarom dit gebied uitgeroepen is tot “Unesco werelderfgoed”…adembenemend mooi is het daar!
Dezelfde avond gelukkig bij de plaatselijke fietsenwinkel mijn voorrem gerepareerd gekregen zodat ik vanaf dinsdag de klimspieren kon geselen op de cols die behoren tot de “Sellaronda groep”…Passo Pordoi,Passo Gardena,Passo Sella,Passo Duron…allemaal kleppers boven de 2000m!
De meeste tijd klom ik wel op het asfalt naar de top omdat ik me niet volledig “choco” wou rijden en me wat te sparen voor de wedstrijd op zaterdag.Enkel de volledige eerste klim van het parcours,de Danterciepes (2298m) heb ik offroad verkent en ik wist meteen wat me hier te wachten stond…verschrikkelijk steil!! En door de grindlaag op het pad was het niet mogelijk om recht op de trappers te klimmen,iets wat ik anders wel veel doe.
De hele week verliep perfect en het was echt genieten,het is zeker één van de mooiste bikespots waar ik verbleven heb.
Zaterdagmorgen 8u was het dan zover..De HERO is “slechts” 82km lang,maar op die afstand 4200 hoogtemeters overbruggen, maar liefst 5 cols boven de 2000m over…da wordt zware kost.
Daar het aan de start slecht 4 graden celsius was,was het een moeilijke keuze met welke kledij ik zou starten.Ik kan echt niet tegen de koude maar ging ervan uit dat het snel zou opwarmen..het blijft een gok en ben in het verleden al meermaals verrast door de koude in het hooggebergte maar met teveel kledij starten is ook geen optie natuurlijk.
Er stonden een 300-tal “hobbybikers” aan de start,waarvan een 12-tal Belgen.
Direct na de start reden we richting skilift en na 475m gereden te hebben gaf mijn Garmin toestel al een stijgingspercentage van 15% aan…de toon was gezet.
Om een voorbeeld te geven..ik verplicht mezelf in een marathon om elk uur een “gelleke te eten”..wel ik heb hier mijn eerste “gelleke” binnengespeeld en er stond 7 km op mijnen teller!!
Kort samengevat heb ik ,mede doordat ik hier alleen van onze bike-bende aan de start stond,mijn race perfect ingedeeld,niet te gek gestart,rustig in het goede ritme komen en dan beetje bij beetje de gas wat meer open.Het bleef enorm zwaar mede doordat de afdalingen ook weinig momenten van recuperatie gaven…enorm technisch,pure MTB!!
De laatste 10km zag ik dat het zou moeten lukken om binnen de 7u binnen te zijn…echt technisch was het dan niet meer en buiten een paar “knikskes” was het hoofdzakelijk bergaf….Gazze Geve en alles uit de kast.
Spijtig genoeg was de allerlaatste kilometer via een smal “single track” en zaten er een paar bikers van de korte afstand voor mij die het niet begrepen waarom dien “Ouden Belg”steeds riep..”GO,GO,GO”…Resultaat:7u00m40s…
Achteraf bleek deze tijd goed voor een 29ste plaats bij de Masters 2 en 50ste Overall van de meer dan 300 deelnemers…Daar was ik best tevreden mee!

Conclusie:
Den HERO is zeker de moeite waard en gaat ne klassieker worden op de kalender!De wandel- en draagpassages moet je erbij nemen maar de technische afdalingen en vooral de ongelooflijke uitzichten compenseren dit minpuntje.