Eindelijk…na een slechte Gran Canaria marathon en het moeten afzeggen van de
Sundern-Hagen marathon wegens rugproblemen stond dit weekend de Spessart op het programma.
Vermits we ondertussen al eind juni zijn en ik het gevoel had dat ik er nog niets van gebakken heb dit jaar was de moral om er eindelijk nog eens een goei lap op te geven zeker van de partij.
Na gisteren een deel van het parcours te verkennen met de “Schroyen Brothers” wisten we wel dat door de vele regen van de afgelopen dagen het veel zwaarder lag dan de afgelopen jaren en dat het vooral in de afdalingen opletten geblazen ging worden.
Zondagmorgen 8u was het dan zover..met 210 rijders voor de “Lange Strecke” werden we op gang geschoten in het centrum van Frammersbach.
Van in de start lag het tempo behoorlijk hoog…Lieven,Jeroen & Paul gingen in de eerste klim al stevig door,te snel voor mij in het begin…en ik had me voorgenomen van mijn eigen tempo te rijden in de hoop van de tweede ronde een “positive split” te rijden en met hetzelfde goed gevoel als vorig jaar in die 2de ronde veel van die snelle starters terug op te rapen en achter te laten.
De hellingen van deze Spessart zijn me eigenlijk op het lijf geschreven,middenblad en stoempen op die pedalen…I love it!!
Zoals gezegd is het in de afdalingen opletten geblazen maar alles loopt lekker en ik heb zowel bergop als bergaf een goed gevoel en geniet van het mooie parcours.So far so good tot ik
na +/- 35 km boven kom op ne klim,ik mijn ketting op het buitenblad smijt en me klaar maak voor de downhill en ik plots voel dat ik geen voorrem meer heb!!!
Ik weet direct wat het probleem is want enkele weken geleden heb ik hetzelfde meegemaakt in een toertocht in de Vlaamse Ardennen met mijn achterrem..nu is het de voorrem.
Blijkbaar zijn de vijzen van mijn Formula R1 remmen bij de montage niet vast genoeg aangedraaid waardoor deze eruit vallen en je dus geen remhendel meer hebt!!
Mijn eerste reactie was uiteraard een gevloek en getier maar tegen beter weten in probeerde ik mezelf op te peppen en me wijs te maken dat ik goei benen had en het in de klimmen dan maar moest doen en in de afdalingen opt gemakske met enkel de achterrem moest proberen de schade te beperken.
Yeah Right!!...De 2 daaropvolgende afdalingen hadden ze moeten filmen voor “Candid Camera” dan had ik sowieso ne prijs gewonnen...nie te doen…je begint eraan en op een bepaald punt voel je dat de achterrem alleen het niet meer kan houden en dan is het billen dicht en hopen dat je je niet teveel pijn gaat doen op het moment dat je het decor ingaat!
Op dat moment denk je al stilaan aan stoppen maar dan komt de beklimming van de “Grabich” eraan…altijd kippenvel daar!!..honderden mensen staan op die helling van 21% en de sfeer is onbeschrijfelijk..ook daar voel ik dat ik nog altijd goed zit en rij vlot door de mensenmassa naar boven en dan denk je van…ik zal nog maar wa voortdoen hé…maar spijtig genoeg komt na elke beklimming terug een afdaling en de afdaling net voor het einde van de 1ste ronde (60km) was er teveel aan…recht naar beneden op een grasweide met beneden een scherpe bocht naar links,toen ik eraan begon had ik al het gevoel van “deeeeeeez komt nie goe” en vraag me nie hoe ik dien boom beneden nog heb kunnen ontwijken want ik weet het nie meer…ik dacht al dat ik er opplakte…tegen dat ik goed en wel stil stond was ik bijna aan de Lieven zijne mobilhome maar da was wel op de parking naast het parcours!!
Dan volgt de ontgoocheling…handdoek in de ring en “Did not finisched” achter uwe naam…miljaarde…het wil nie lukken in 2011!
En hoe verliep het met de meegereisde BikeBuddies:
Lieven kwam als eerste binnen na 5u46m,goed voor een 53ste plaats,hij had de laatste 15km een serieuze petat gekregen en nog heel veel tijd en plaatsen verloren.
Jeroen zonder ketting binnengehuppeld na 6u16m(afgebroken op de allerlaatste klim) en ook hij had in de lange macadamklim een serieuze pets gekregen maar was toch nog goed voor een 80ste plaats en de “Chemical Brothers” hadden dit toch maar weer mooi gedaan!!Proficiat gasten!
Ook Jef “den beul” finishte moe maar voldaan in 6u46m,goed voor een 108ste plaats van de 210 starters.
De “Krikke” had er net als ik na de eerste ronde de brui aan gegeven…na de operatie van zijn vrouwtje en de combinatie van job als brandweer/slotenmaker/pappa van 4 snuiters,kwam hij tot de conclusie dat hij eerst effe gaat aan de conditie werken en hoopt hij tegen de “TransSchwarzwald”dat dit gaat lukken.
Opmerkelijkste verhaal van den dag komt echter van mijne teamie “Pol Col”.
Na meer dan 5 uur op het scherp van de snee te koersen en in een goede positie te vertoeven,voelt hij op +/-10 km voor de meet dat hij erdoor zit,hij probeert dit nog wat op te vangen door aan de allerlaatste bevoorrading ne cola binnen te kletsen maar tijdens de daaropvolgende afdaling braakt hij die er terug uit en voelt dat het nu helemaal op is!Na die afdaling is het nog 4 (vier!!!!) kilometer naar de finish,maar hij moet wel nog ene keer de “Grabich” op (21%).
Aan de voet van die laatste beklimming besluit hij (na 113 van de 117km) om uit de race te stappen!!..das weer een verhaal om in de winter tussen pot en pint boven te halen…
Morgen vertrek ik voor een week naar de Italiaanse Dolomieten,met als hoogtepunt volgende zaterdag de “Sellaronda HERO”..hopelijk valt daar eindelijk eens alles zoals het moet,zodat ik na de vele trainingsarbeid nog eens met een goed gevoel een mooie prestatie kan
