Grote Prijs Frans Benaerens

Hoe zot kan ne mens zijn..

Enkele weken geleden had ik me laten overhalen om samen met de Pol  in te schrijven voor “De Grote Prijs Frans Benaerens” te Berlare.

Waarom is dit zot….Ten eerste omdat ik een doorwinterde marathonbiker ben die het van lange afstanden moet hebben en dit is een XC-wedstrijd (1 uur knallen volledig in het rood is niet echt mijn ding).

Ten tweede omdat deze plaatsvind op 2^de kerstdag!!... dus kompleet buiten het seizoen en in een periode waar de form  op het laagste niveau zit van het ganse jaar!

Waarom dan wel…Tja,we zijn nu eenmaal zot van biken en na een bezoekje aan de website van de naar mijn mening “prettig gestoorde organisatie” waren we overtuigd dat het wel een fijne dag zou worden…Da uurke scheel zien en ons kompleet choco knallen moesten we er dan maar bij nemen.

We waren vroeg van de partij dien dag want de Mats (zoon van Pol Col) ging hier van start in zijn allereerste MTB wedstrijd bij de -12 jarigen…Bij de parcoursverkenning was mijn goesting al over..door de regen van de afgelopen dagen was het één en al blubber,loopstukken waar fietsen onmogelijk was en voor de rest stoempe,stoempe,stoempe…I Hate It!!

Voor de Mats was dit alles geen probleem en hij haalde met gemak de eerste plaats,hij is trouwens de eerste Flandria Biker die op het hoogste schavotje mag plaats nemen…Well done Champ!

Om 15u was het tijd voor de A-reeks,met een 40-tal renners stonden we klaar,ik volledig achteraan als laatste in de groep,ik had weinig ambitie hier omdat ik wist dat dit niet mijn ding was en ik wou me zeker niet opblazen in de start.Nadeel was natuurlijk dat in het eerste technische geblubber iedereen te voet stond en dat de loopstrook al 2x zolang werd dan tijdens de verkenning…Eénmaal het pak wat uiteen viel en ik mijn eigen ritme begon te zoeken kon ik ronde na ronde langzaam wat plaatsen opschuiven en viel toch ook hier op dat we met de grote wielen meer grip hadden en iets beter door het slijk geraakten,ook op het asfalt kon ik wat opschuiven maar het was afzien verdorie!

Paul was al in de eerste rond van me weggereden en ik heb hem niet meer terug gezien…hij blijft dus sterk bezig mijne copain!

Uiteindelijk finishte ik als 22^ste (halverwege het pak dus)..spijtig dat er geen apart Mastersklassement was want naar mijn mening stonden er behoorlijk wat “jonge veulens” aan de start.

Paul eindigde knap 15^de!

Na de aankomst werd pas duidelijk wat een aanslag dit was voor ons materiaal,nooit gezien dat mijn bike er zo slecht aan toe was…ik heb er langer aan gekuist dan ik er mee gereden heb!!

Maar het moet gezegd…dikke pluim voor de organisatie!! Zeer leuke sfeer op het erf van “de Frans”,zeer originele locatie en den apres-bike met Karmeliet van ’t vat zorgde ervoor dat het uurke scheel zien snel vergeten was.

Kledijsponsors Flandria Bicycle Team 2012

Dankzij deze mensen is de voortzetting van de stilaan bekende Flandria teneukes verzekerd!
Thanx for the support!!!

http://www.flandria-rent.be/ 

http://haarcreaties-brison.com/index.htm

http://www.parkwest.be/

Loodgieterij/Sanitair Johan Boven

5000 Bezoekers!!

Allo Kroket...
Vandaag hebben we de kaap van 5000 "pageviews" in iets meer dan 2 jaar gehaald!
Bedankt aan alle volgers en toevallige passanten...hopelijk stond er tussen al de zever ook iets nuttigs bij...;-).
Opvallenste bezoekers zijn onder meer Zuid-Korea en Rusland....Ook fijn te zien dat onze noorderburen goed zijn voor bijna één vijfde van de "hits".
Nogmaals bedankt en "HAPPY TRAILS IN 2012!!!!"

Iron Marc

Sigma Powerled EVO...Hit the dark road!

Een aanrader voor de liefhebbers van de steeds populairder wordende "MTB nightrides"of voor diegene die de donkere winteravonden niet enkel op den Tacx willen doorbrengen!

Ok...ik moet toegeven dat 165 euro niet goedkoop is voor een "lampke veur de vlo" maar na één avondritje was ik overtuigd dat de investering zijn geld waard is!

De 900 lumen sterke lichtbundel geeft een zee van licht waardoor je veilig je ritje kan afknallen zonder constant schrik te hebben om één of ander obstakel te laat gezien te hebben of dat ze je niet gezien hebben!

Inclusief oplaadbare batterij...goed voor 3 tot 11 uur verlichting (afhankelijk van de sterkte die je gebruikt)...en met zijn 140 gram kunnen we spreken van een lichtgewicht...kortom een topper!!!

Passion..Commitment…Niners Only !!

Na een kleine 3 maand de « Big Wheels » te hebben getest ben ik meer dan overtuigd dat deze bike me veel meer te bieden heeft dan zijn kleine broer.
Ik heb constant het gevoel dat het gewoon veel beter bolt,veel meer comfort,grip,baanvastheid..noem maar op.
Vooral voor bikers als ik,die steeds lange afstanden bollen is dit het ideaal racemachien…de ongelooflijke sexy look nemen we er graag bij natuurlijk (maar das smaak hé).
Sinds de komst van de Niner heb ik welgeteld nog één rit met mijn geliefde 26” VanTuyl gereden…de “Halloween Night Ride” in Zele en het goede gevoel dat ik enkele seizoenen op deze bike had was volkomen weg,vooral het stuk op de weg van Stekene naar Zele had ik het gevoel dat ik veel meer moeite moest doen dan op de Niner.
Daarbovenop stond aan de inschrijving Teamie Pol Col met zijne Niner “winterbike” te blinken met als gevolg dat de knop bij mij snel omgedraaid was…NINERS ONLY!!

Gevolg…met een beetje spijt in het hart (want met de VanTuyl heb ik ongelooflijke avonturen meegemaakt) toch maar “Te Koop” gezet op 2de hands.be.
Door de perfecte afmontage en de goede look van deze bike was de deal snel rond…aan een dorpsgenoot notabene…dus de kans dat ik hem nog geregeld ga tegenkomen zit er dik in (als hij hem nie goed onderhoud krijgt hij ne stamp onder zijn kont!!).
Met de winterse trainingsritten die er snel aankomen moest er dan direct actie ondernomen worden,want de Air 9 Carbon gaat nu even in winterslaap en komt pas terug in actie als het zonneke terug van de partij is (Gran Canaria/Maart).

Dit is hem dan geworden….Ne NINER AIR 9 SCANDIUM RAW / RIGID.

Specs:
Scandium Raw frame (medium)
Vaste Carbon Niner Vork.
ZTR Crest wielen met Hope 2 naven.
BlackBurn Cranckstel.
Hope Race remmen.Sram XO 2x9 speed.
Hope Balhoofd,snelsluiters,zadelpenklem.
Niner Carbon stuur.
Easton Carbon zadelpen.
Ritchey WCS stuurpen.
XTR pedalen.
Selle Italia zadel.

Door de Niner vaste vork is dit een superlicht racemachien geworden…en hij ziet er zo goed uit dat het eigenlijk spijtig is om er de barre winterse omstandigheden mee te trotseren..maar ja..daar dient hij voor hé!
Moest voor sommige parcours de vaste vork echt niet te doen zijn heb ik nog ne RockShox Reba XX Vork extra.

Diegene die me goed kennen weten dat ik een echt zomertype ben maar deze winter kom ik wel goed door denk ik!!

Nu gaan we is werk maken van een kallenderke voor 2012 samen te stellen sé..

I’ll keep you posted!

TransSchwarzwald 2011

Geen marathonseizoen zonder minstens één meerdaagse !
En vermits we niet alle jaren naar Australië of Zuid-Africa kunnen afreizen is dit jaar de keuze gevallen op de VAUDE Trans Schwarzwald BIKE marathon.
5 etappes,420km,9200 hoogtemeters.
Als voorbereiding heb ik samen met mijne vaste teamie nog een weekske gaan trainen in Mallorca en 4 dagen voor onze afreis stond mijn nief speelgoed te blinken in de garage…dus aan motivatie kon het niet ontbreken.

BaseCamp voor onze Duitse uitstap was een Fiat Ducato Joint Z360 mobilhome van bij “Mobildroom” te Brugge (een adres dat ik iedereen kan aanraden ivm verhuring van mobilhomes…perfecte service,flexibele formules…ed).
Door het afzeggen van FlandriaBiker Tom “Testoron” vanwege knieblessure deelden we ons huisje op wielen met Pol Col,Johan “Bobby Cash” Boven en onze chauffeur Guy (pa van de Pol).
Maar er waren nog vele bekende Bike Buddies van de partij…lang geleden dat we nog eens met de hele bende aan de start stonden en het was tof om iedereen terug te zien.
“Chemicals Brothers” Lieven & Jeroen,Onze Cape-Epic fighters Guyke & Gunther,Jef & Luc,het “Karate-Kid” team Pat Von Stap & “de Passe”,de polderklievers Jef “den beul” & de “Krikke”….Ook de Domen Brothers waren van de partij en als enige solorijder La Piper Wim Stijnen.
Johan had door het wegvallen van den Tom beroep gedaan op Ard “Ardcore” Kessels…uitbater van Berchem Bike Shop …maw de koers in de koers was ook verzekerd!
Dinsdagmorgen met de ganse bende een 40-tal kmkes losgereden,pastake gegeten,nummers afgehaald en dan aftellen tot morgen 11u…Ik heb er enorm veel zin in!

Etappe 1:Pforzheim-Freudenstadt..82km/1830 hoogtemeters.

In deze eerste etappe was het al direct knallen op de grote plateau..maar de benen voelden zeer goed aan..Paul had het in het eerste gedeelte wat moeilijk om de overstap van zijne koersvlo naar de dikke banden te maken maar in de tweede helft kwam ook hij volledig op stoom en zat onze Flandria trein op de rails.
De Niner’s deden wat we verwacht hadden…superstrak namen ze vlotjes alle hindernissen en afdalen is zaaalig met die raket!
Net aan het bord van de laatste 5 km was het minder zalig..een steen in het gras te laat gezien en lek achteraan…stressy toestanden en gevloek alom,2x moeten stoppen en dan met maar een halve opgepompte nieuwe band nog een robbertje moeten uitvechten met de Domen Brothers op de laatste klim.
Ondanks het verlies van een kleine 4 minuten schat ik waren we toch als 7de Masters team binnen…met kleppers in onze reeks als Udo Bolts,Kai Hundertmarck en Hans Plackaert waren we zeer tevreden met deze uitslag.
Ook op onze Epic concurenten Guyke & Gunther hadden we een gat geslagen van 14 minuten,een goede start zou achteraf blijken.

Etappe 2: freudenstadt-Wolfach..66km/1600 hoogtemeters.

Bij deze “korte” etappe zat het venijn in de staart…Maar vermits de snelle start was het niet makkelijk om de benen te sparen..het was knallen!...
In deze snelle start werd het duidelijk dat Johan en zijnen teamie Ard niet hetzelfde niveau haalden waarop ze gehoopt hadden.Johan vlamde ons voorbij aan een waanzinnige snelheid en enkele meters daarachter hoorden we den Ard afkomen…Mond wijdopen..happend naar lucht en hopend dat de Johan effe zou inhouden,maar die knalde van het ene groepje naar andere.Achteraf zou blijken dat Ard deze inspanning niet meer te boven zou komen en konden ze een goed klassement wel vergeten.
Ongeveer halverwege even paniek omdat een groot deel van de rijders,waaronder ook wij verkeerd gereden waren..twijfel alom maar gelukkig wisten de Schroyen Brothers welke kant we uitmoesten (zij waren immers al helemaal tot beneden afgedaald en dan vastgesteld dat ze verkeerd zaten).
De rest van de rit met een goed gevoel afgelegd en na 3u21m binnengebold.

Etappe 3: Wolfach-Donauschingen 88km/2000 hoogtemeters.

De 3de etappe was het omgekeerde van gisteren…De eerste 50km waren nu het zwaarst,met veel en stevig klimwerk.Door het goede gevoel van de eerste 2 dagen wou ik er van in het begin de pees opleggen maar Paul had een andere tactiek…In de eerste 2 klimmen liet hij de concurrenten rijden en reed op reserve naar boven…eerlijk gezegd was ik er eerst niet gerust in maar toen we in de lange 3de klim de gas stilaan opendraaiden en we terugkwamen bij de rijders van de vorige dagen wist ik dat hij het perfect ingeschat had.Tijdens de lange afdaling en het plat stuk lieten we het kopwerk aan Guyke & Gunther…zij moesten tenslotte aanvallen en wij niet.In de laatste 18 km zaten nog enkele bulten die overwonnen moesten worden en waar we om beurten nog probeerden om weg te rijden maar dien dag waren we allemaal aan elkaar gewaagd en zijn we dan maar met z’n vieren samen over de meet gebold na 4u18m…met een mooie foto als souvenir!

Etappe 4:Donauschingen-Murg Niederhof 118km/1800 hoogtemeters.

Wat een dag!!!...
Het zou niet enkel de langste etappe worden maar ook de etappe die ons het best zal bijblijven.
Het begon al de avond voor de start….Paul had ondervonden dat er iets kraakte aan zijne splinternieuwe Niner,dus wij even langs de camper van MTB Rudy om te laten checken wat het probleem kon zijn.
Het probleem was erger dan we verwacht hadden…één van de lagers van het cranckstel was namelijk Total loss en vermits dit een speciale maat is had niemand dit soort lager (BB30) bij zich en kon met deze fiets gene meter meer gereden worden.
Gelukkig had Rudy nog een reservefiets bij…en wat voor ene…Ne Specialized S-Works met vaste vork…een pluimgewicht racemachien…en mijne maat was al zo rap!!!
S’Morgens na het ontbijt nog alles afgesteld en overgezet op de nieuwe fiets en dan het vaste ritueel van wachten in de startbox,red bulleke drinken,gelleke eten en aftellen…tot plots Paul zegt…Marc…mijnen transponder hangt nog op mijne Niner!!!!!!!!!!!!!
Zonder transponder genen uitslag en finito TransSchwarzwald!!..
De sprint uit het startblok naar de camper (een kleine 2 kilometer) moet zowat de rapste geweest zijn dak ooit al gereden heb…en gelukkig maar want Guy & Rudi reden net achteruit de parkeerplaats af…1 minuut later en we hadden het kunnen schudden!!
Snel de transponder geplaatst en terug naar het vak zodat we toch op tijd konden vertrekken…en dat ging vrij vlot,dus dat losrijden op de rollen van de toppers heeft wel degelijk zin!!
De rest van de etappe was ik vooral bezig met het Technofit Team uit Kasterlee,die mannen hadden gisteren onze 8ste plaats in het algemeen klassement overgenomen en hadden een dikke minuut voor op ons.Na ongeveer 100km moesten er nog 3 beklimmingen gedaan worden en op de eerste van die 3 haalden we onze concurrenten in en konden we er ook van weg rijden…de gas dan maar helemaal open maar vermits ik daarvoor al een hele tijd zonder drinken had gezeten met een temperatuur van rond de 30 graden begon het toch wel echt te kraken zenne!
Op de allerlaatste klim naar de finish brak de veer helemaal maar het resultaat was wel dat we onze 8ste plaats terug hadden met nu 2m37 voor op de TechnoFit Boys.
Eénmaal aangekomen voelde ik pas hoe diep ik gegaan was en werd ik plots onwel…enkele minuten later lag ik aan nen baxter en met een zuurstofmasker op het asfalt..het watertekort onderweg had ervoor gezorgd dat ik gedehydrateerd was en dringend vocht nodig had.
Op dat moment vond één van de TechnoFit Boys het nodig om een ongepaste opmerking te geven toen hij me passeerde…ze zullen het den dag nadien geweten hebben!!

Etappe 5: Murg Niederhof-Feldberg 63km/2000 hoogtemeters.

De laatste etappe was met zijn 2000 hoogtemeters op 63km zeker gene kattepis!!
De rit vertrok op 400 meter hoogte en eindigde op de bekende Feldberg op 1300m hoogte.
Ik wist niet of er nog jus in de benen zat na mijn inzinking van gisteren maar mentaal was ik er klaar voor….De combinatie van een uurtje voor de start Rage Against the Machine op mijne I-Pod en de gedachte aan de opmerking van de TechnoFit rijder maakte dat ik vol overgave in het startvak stond.
Paul had dezelfde tactiek als in rit 3 voorzien,niet te snel starten en op het einde iedereen proberen op te rapen…maar deze keer kon hij me moeilijker bedwingen..geregeld trok ik het tempo omhoog,het parcours lag me en het gevoel in de benen was sterk.Na 40 kilometer volgde een lange,zeer snelle afdaling en plots zag ik één van de 2 Technofit rijders langs de kant staan…vanaf toen wist ik dat de buit binnen was en konden we met een goed gevoel de laatste beklimming,de Feldberg beginnen.
Van in de eerste meters reden we weg van Guyke & Gunther en iets verder moesten ook onze vrienden van het Mixed Team Bike-Inn Herenetals de rol lossen.
Zelfs op de zeer steile grasweide 2 kilometer van de meet konden we beiden blijven fietsen waar veel andere bikers te voet naar boven klauterden.

Met een totaaltijd van 19u38m15s zat onze 5-daagse er op!!
Bedankt Paul voor weeral een perfecte samenwerking en teamspirit…You’re the best!!
Ook nen dikke mercie aan onze chauffeur en wijnkenner Guy voor de goede zorgen!!
Ook bedankt aan supermekanieker Rudy voor het werk aan onze bikes en voor de recuperatiedrank!!
Nen dikke proficiat aan alle meegereisde Bike-Buddies,iedereen gefinisht zonder kleerscheuren (de Koen zijnen BMX stunt niet meegerekent).
Hopelijk volgend jaar met de ganse bende naar een nieuwe uitdaging!

Uitslag:

18u39m 17de plaats Team Heren,Chemical Brothers,Lieven & Jeroen Schroyen.
19u38m 8ste plaats Team Masters,Flandria Bicycle Team 1,Roggen Marc & Paul Andries.
19u54m 10 de plaats Team Masters,Wynergie Team,Guyke de Vleeschouwer & Gunther vd Hende.
20u14m 13de plaats Team Masters,StuBru Team,Koen & Rudy Domen.
21u07m 31ste plaats Team Heren,De slaaf & Den beul,Kris van de Velde & Jef de Schutter.
21u46m 7ste Plaats,Team Grand Masters,Last Minute Action team,Jef vd Eeden & Luc Janssens.
22u13m 22ste Plaats Team Masters,FireFighters Bastards,Pat van Stappen & Pascal Peeters.
23u23m 177ste plaats Singles Heren,La Pipe,Wim Stijnen.

Size does matter!

4 dagen voor de start van den « TransSchwarzwald » is hij er….eindelijk !
De eerste testritjes bevestigen wat ik allemaal gelezen had…tis een snel,strak,comfortabel,supersexy racemachien!!...Pure Rock & Roll!

Specs:
-Frame: Niner Air 9 Carbon,medium.
-Wielen: NoTubes ZTR Crest 29’er Black Tubeless.
-Groep: Sram XO (2x10) Black 39-26 vooraan.
-Vork: RockShox Reba XX 29’
-Headset: FSA
-Stuur: Ritchey Superlogic Carbon flat Black.
-Zadelpen: Ritchey Superlogic Carbon Black.
-Stuurpen: Ritchey WCS 4-Axis wet Black 110mm.
-Zadel: Prologo Carbon One50 Black.
-Zadelpenklem: KCNC.
-Snelsluiters: KCNC.
-Pedalen: Shimano XTR.
-Banden: Hutchinson Python Tubeless Ready.

Black Forest….Flandria Bicycle Team is ready to rumble!!

29’er Versus 26..

Miljaarde…nooit gedacht dat zoiets me zo zou bezig houden !!
Oorspronkelijk was het de bedoeling om mijn oooh zoooo geliefkoosde “VanTuyl” frame stilaan te vervangen,het is qua gevoel de beste fiets waarmee ik ooit gereden heb maar de vele duizenden offroad kilometers sinds begin 2008 gaven me het gevoel dat het tijd werd voor iets nieuws.
Om de kosten wat te spreiden had ik vorig jaar de afmontage nog vernieuwd zodat ik nu enkel een nieuw frame moest aanschaffen…That was the plan!
Maar dat was zonder de nieuwe trend gerekend..de 29’ers…En dat was de vraag die me zo bezig hield…is het een trend of is het werkelijk de toekomst?
Avonden lang heb ik samen met teamie Pol Col alle artikels op het internet uitgepluist,
gewikt en gewogen…getwijfeld en gerekend..
Vooral dat laatste was nodig,vermits na het vergelijken van de vele merken en bijhorende artikels onze keuze al snel op de “Ferrari” onder de 29’ers viel…
namelijk de NINER AIR 9 CARBON.
Ik was enorm verrast hoeveel rijders er aan de start stonden met een 29’er in zowel de “Sellaronda HERO” als in de “SpessartBikemarathon”.Ook in alle verslagen over de Cape-Epic (Zuid-Africa) van dit jaar was het duidelijk dat alle toprijders op de lange afstand stilaan kiezen voor het comfort van de grote wielen.

Resultaat…3 weken voor de start van de 5-daagse “TransSchwarzwald” (D) heb ik de knoop doorgehakt en ne NINER besteld.
Die 5-daagse zou net het ideale parcours moeten zijn voor deze Niner,dus hopelijk kunnen ze op tijd leveren en kan ik daar knallen met mijn “Brand New Mean Machine”

Pedal…damn it!!!

Check out: http://www.ninerbikes.com/air9carbon

Sellaronda HERO (Dolomieten-Italie)

Maandagmorgen vanuit het Duitse Frammersbach doorgereden naar het Italiaanse Val Gardena,midden in de Dolomieten.
Het weer was schitterend en het werd me meteen duidelijk waarom dit gebied uitgeroepen is tot “Unesco werelderfgoed”…adembenemend mooi is het daar!
Dezelfde avond gelukkig bij de plaatselijke fietsenwinkel mijn voorrem gerepareerd gekregen zodat ik vanaf dinsdag de klimspieren kon geselen op de cols die behoren tot de “Sellaronda groep”…Passo Pordoi,Passo Gardena,Passo Sella,Passo Duron…allemaal kleppers boven de 2000m!
De meeste tijd klom ik wel op het asfalt naar de top omdat ik me niet volledig “choco” wou rijden en me wat te sparen voor de wedstrijd op zaterdag.Enkel de volledige eerste klim van het parcours,de Danterciepes (2298m) heb ik offroad verkent en ik wist meteen wat me hier te wachten stond…verschrikkelijk steil!! En door de grindlaag op het pad was het niet mogelijk om recht op de trappers te klimmen,iets wat ik anders wel veel doe.
De hele week verliep perfect en het was echt genieten,het is zeker één van de mooiste bikespots waar ik verbleven heb.
Zaterdagmorgen 8u was het dan zover..De HERO is “slechts” 82km lang,maar op die afstand 4200 hoogtemeters overbruggen, maar liefst 5 cols boven de 2000m over…da wordt zware kost.
Daar het aan de start slecht 4 graden celsius was,was het een moeilijke keuze met welke kledij ik zou starten.Ik kan echt niet tegen de koude maar ging ervan uit dat het snel zou opwarmen..het blijft een gok en ben in het verleden al meermaals verrast door de koude in het hooggebergte maar met teveel kledij starten is ook geen optie natuurlijk.
Er stonden een 300-tal “hobbybikers” aan de start,waarvan een 12-tal Belgen.
Direct na de start reden we richting skilift en na 475m gereden te hebben gaf mijn Garmin toestel al een stijgingspercentage van 15% aan…de toon was gezet.
Om een voorbeeld te geven..ik verplicht mezelf in een marathon om elk uur een “gelleke te eten”..wel ik heb hier mijn eerste “gelleke” binnengespeeld en er stond 7 km op mijnen teller!!
Kort samengevat heb ik ,mede doordat ik hier alleen van onze bike-bende aan de start stond,mijn race perfect ingedeeld,niet te gek gestart,rustig in het goede ritme komen en dan beetje bij beetje de gas wat meer open.Het bleef enorm zwaar mede doordat de afdalingen ook weinig momenten van recuperatie gaven…enorm technisch,pure MTB!!
De laatste 10km zag ik dat het zou moeten lukken om binnen de 7u binnen te zijn…echt technisch was het dan niet meer en buiten een paar “knikskes” was het hoofdzakelijk bergaf….Gazze Geve en alles uit de kast.
Spijtig genoeg was de allerlaatste kilometer via een smal “single track” en zaten er een paar bikers van de korte afstand voor mij die het niet begrepen waarom dien “Ouden Belg”steeds riep..”GO,GO,GO”…Resultaat:7u00m40s…
Achteraf bleek deze tijd goed voor een 29ste plaats bij de Masters 2 en 50ste Overall van de meer dan 300 deelnemers…Daar was ik best tevreden mee!

Conclusie:
Den HERO is zeker de moeite waard en gaat ne klassieker worden op de kalender!De wandel- en draagpassages moet je erbij nemen maar de technische afdalingen en vooral de ongelooflijke uitzichten compenseren dit minpuntje.

Internationale Spessart Bikemarathon (D) 117km/3000hm

Eindelijk…na een slechte Gran Canaria marathon en het moeten afzeggen van de
Sundern-Hagen marathon wegens rugproblemen stond dit weekend de Spessart op het programma.
Vermits we ondertussen al eind juni zijn en ik het gevoel had dat ik er nog niets van gebakken heb dit jaar was de moral om er eindelijk nog eens een goei lap op te geven zeker van de partij.
Na gisteren een deel van het parcours te verkennen met de “Schroyen Brothers” wisten we wel dat door de vele regen van de afgelopen dagen het veel zwaarder lag dan de afgelopen jaren en dat het vooral in de afdalingen opletten geblazen ging worden.
Zondagmorgen 8u was het dan zover..met 210 rijders voor de “Lange Strecke” werden we op gang geschoten in het centrum van Frammersbach.
Van in de start lag het tempo behoorlijk hoog…Lieven,Jeroen & Paul gingen in de eerste klim al stevig door,te snel voor mij in het begin…en ik had me voorgenomen van mijn eigen tempo te rijden in de hoop van de tweede ronde een “positive split” te rijden en met hetzelfde goed gevoel als vorig jaar in die 2de ronde veel van die snelle starters terug op te rapen en achter te laten.
De hellingen van deze Spessart zijn me eigenlijk op het lijf geschreven,middenblad en stoempen op die pedalen…I love it!!
Zoals gezegd is het in de afdalingen opletten geblazen maar alles loopt lekker en ik heb zowel bergop als bergaf een goed gevoel en geniet van het mooie parcours.So far so good tot ik
na +/- 35 km boven kom op ne klim,ik mijn ketting op het buitenblad smijt en me klaar maak voor de downhill en ik plots voel dat ik geen voorrem meer heb!!!
Ik weet direct wat het probleem is want enkele weken geleden heb ik hetzelfde meegemaakt in een toertocht in de Vlaamse Ardennen met mijn achterrem..nu is het de voorrem.
Blijkbaar zijn de vijzen van mijn Formula R1 remmen bij de montage niet vast genoeg aangedraaid waardoor deze eruit vallen en je dus geen remhendel meer hebt!!
Mijn eerste reactie was uiteraard een gevloek en getier maar tegen beter weten in probeerde ik mezelf op te peppen en me wijs te maken dat ik goei benen had en het in de klimmen dan maar moest doen en in de afdalingen opt gemakske met enkel de achterrem moest proberen de schade te beperken.
Yeah Right!!...De 2 daaropvolgende afdalingen hadden ze moeten filmen voor “Candid Camera” dan had ik sowieso ne prijs gewonnen...nie te doen…je begint eraan en op een bepaald punt voel je dat de achterrem alleen het niet meer kan houden en dan is het billen dicht en hopen dat je je niet teveel pijn gaat doen op het moment dat je het decor ingaat!
Op dat moment denk je al stilaan aan stoppen maar dan komt de beklimming van de “Grabich” eraan…altijd kippenvel daar!!..honderden mensen staan op die helling van 21% en de sfeer is onbeschrijfelijk..ook daar voel ik dat ik nog altijd goed zit en rij vlot door de mensenmassa naar boven en dan denk je van…ik zal nog maar wa voortdoen hé…maar spijtig genoeg komt na elke beklimming terug een afdaling en de afdaling net voor het einde van de 1ste ronde (60km) was er teveel aan…recht naar beneden op een grasweide met beneden een scherpe bocht naar links,toen ik eraan begon had ik al het gevoel van “deeeeeeez komt nie goe” en vraag me nie hoe ik dien boom beneden nog heb kunnen ontwijken want ik weet het nie meer…ik dacht al dat ik er opplakte…tegen dat ik goed en wel stil stond was ik bijna aan de Lieven zijne mobilhome maar da was wel op de parking naast het parcours!!
Dan volgt de ontgoocheling…handdoek in de ring en “Did not finisched” achter uwe naam…miljaarde…het wil nie lukken in 2011!

En hoe verliep het met de meegereisde BikeBuddies:
Lieven kwam als eerste binnen na 5u46m,goed voor een 53ste plaats,hij had de laatste 15km een serieuze petat gekregen en nog heel veel tijd en plaatsen verloren.
Jeroen zonder ketting binnengehuppeld na 6u16m(afgebroken op de allerlaatste klim) en ook hij had in de lange macadamklim een serieuze pets gekregen maar was toch nog goed voor een 80ste plaats en de “Chemical Brothers” hadden dit toch maar weer mooi gedaan!!Proficiat gasten!
Ook Jef “den beul” finishte moe maar voldaan in 6u46m,goed voor een 108ste plaats van de 210 starters.
De “Krikke” had er net als ik na de eerste ronde de brui aan gegeven…na de operatie van zijn vrouwtje en de combinatie van job als brandweer/slotenmaker/pappa van 4 snuiters,kwam hij tot de conclusie dat hij eerst effe gaat aan de conditie werken en hoopt hij tegen de “TransSchwarzwald”dat dit gaat lukken.
Opmerkelijkste verhaal van den dag komt echter van mijne teamie “Pol Col”.
Na meer dan 5 uur op het scherp van de snee te koersen en in een goede positie te vertoeven,voelt hij op +/-10 km voor de meet dat hij erdoor zit,hij probeert dit nog wat op te vangen door aan de allerlaatste bevoorrading ne cola binnen te kletsen maar tijdens de daaropvolgende afdaling braakt hij die er terug uit en voelt dat het nu helemaal op is!Na die afdaling is het nog 4 (vier!!!!) kilometer naar de finish,maar hij moet wel nog ene keer de “Grabich” op (21%).
Aan de voet van die laatste beklimming besluit hij (na 113 van de 117km) om uit de race te stappen!!..das weer een verhaal om in de winter tussen pot en pint boven te halen…
Morgen vertrek ik voor een week naar de Italiaanse Dolomieten,met als hoogtepunt volgende zaterdag de “Sellaronda HERO”..hopelijk valt daar eindelijk eens alles zoals het moet,zodat ik na de vele trainingsarbeid nog eens met een goed gevoel een mooie prestatie kan

Open MTB Gran Canaria 2011

                                        

Eindelijk was het zover…na een zware,koude winter het vliegtuig op naar warmere oorden.
Weekske goe trainen en eerste marathon meepikken…ik was er helemaal klaar voor!!
Ikke wel…maar de benen dachten er anders over!!
Ik kan me echt niet herinneren dat ik ooit een slechter gevoel heb gehad op de fiets dan hier…vanaf het ook maar eventjes bergop ging moest ik de rol al lossen….en OK..ik was hier niet met Janneke en Mieke op stap maar dit was echt niet normaal,ik kon geen deuk in een pak boter trappen!!
Het werd een lange,zware week…vooral mentaal was het hard,na meer dan 20 jaar duursport begin je dan te twijfelen of het nog allemaal de moeite waard is, of je lichaam misschien het niveau niet meer aankan…enz..
De marathon op zich heb ik al bij al nog niet barslecht gereden...vanaf de start mijn eigen tempo gereden en op karakter en ervaring geprobeerd er het beste uit te halen…Mijn eindtijd van 4u57m was goed voor een 43ste plaats Overall en een 12de plaats bij de Masters…inclusief lekke band en een serieuze valpartij waarbij mijne helm de klap volledig moest opvangen.
Teamie Pol Col bewees nogmaals dat hij super bezig is met zijn 30ste plaats en 5de Master.

Tom “Pozzato” Van Gils,hier slechts aan zijn 2de marathon bezig eindigde verdienstelijk als 2de Flandria Biker op een 37ste plaats.

Kopman Johan verging het minder goed…zonder problemen in de kopgroep de lange eerste klim overleeft maar in de eerste technische afdaling kwam het gebrek aan ervaring hem duur te staan…zware valpartij tot gevolg met de nodige materiaalpech erbij deed hem beslissen om uit de wedstrijd te stappen…maar één ding is zeker…van Johanneke hebben we het laatste nog nie gezien!!

Red Bullet Luc tenslotte is de rijder die de meeste progressie gemaakt heeft van ons allemaal…vooral bergop heeft hij ons aangenaam verrast..als hij zijn marathons nog iets beter indeelt en wat minder “depaneur van dienst” speelt gaan we in de toekomst rekening met hem moeten houden….Nu hem nog overtuigen om met een deftige trui aan de start te staan en hij wordt ne grote!!

De dagen na de marathon heb ik op mijn eigen rustige tempo nog wat duurtrainingen gereden…meer zat er niet in want het heeft geen zin om met zo’n slecht gevoel de dingen te forceren.

Ondertussen thuis wacht ik op de uitslag van mijn bloedonderzoek in de hoop dat men mij kan zeggen wat de oorzaak is van mijn “slappe poten”….En als ze niks vinden…dan is den ouwe aant verslijten zeker!!

It’s a sickness…

Ik hoor het mezelf nog zeggen toen ik stopte met triatlon, ergens eind jaren 90 moet het geweest zijn…nu ga ik enkel nog sporten voor de fun,een beetje bezig blijven..:-).
In het begin lukte het me aardig,beetje fietsen,veel reizen met de rugzak en in de winter mountainbike toertochtjes rijden.
Alles ging goed tot ik op 11 november 2002 (de datum weet ik nog goed omdat het een jaarlijkse klassieker geworden is op de MTB kalender) met de kameraden de TT in Ottenburg ging rijden.
Na dat ritje zaten we in de plaatselijke voetbalkantine nog wat na te genieten met ne goeie donkere Leffe erbij toen één van mijn makkers “Pat von Stapp” begon te vertellen over de “Grand Raid Cristalp” in Zwitserland. Heroïsche verhalen over een tocht van meer dan 10 uur biken met alle extreme elementen die in het hooggebergte aanwezig zijn.
Dit was het begin van een nieuw avontuur…ik zocht alles op wat ik over die wedstrijd kon vinden en vanaf de inschrijvingen voor 2003 opengingen stond ik op de startlijst.
Ik begon terug te trainen met volle overgave en 3 weken voor de start van wat mijn eerste buitenlandse marathon moest worden boekten we met enkele vrienden een weekske vakantie aan de voet van de Mont Ventoux om daar nog wat extra hoogtemeterkes te trainen.
Die hoogtemeters waren geen probleem,maar in de afdaling ging het mis,gevolg…3 dagen kliniek in “La douce France” en weg vakantie maar vooral weg Cristalp.
Maar de microbe was niet weg…in 2004 stond ik wel aan de start en mijn eerste beklimming van de “Pas de Lona” zal ik nooit meer vergeten (fel duel met wat ondertussen mijne vaste duorijder en dikke vriend geworden is “PolCol”).
Na 11u37m kwam ik stikkapot binnengebold (ondertussen staat mijne besttijd op 8u56m) maar de toon was gezet!!
Nu…januari 2011…7 jaar later…Crocodile Trophy Australie,Cape-Epic Zuid-Afrika,Transalp,Salzkammer Extreme and many more zijn de revue gepasseerd..
De grenzen worden steeds verlegd en de winterperiode wordt gebruikt om nieuwe extreme uitdagingen en bestemmingen te zoeken.
Maar je moet verdorie rap zijn…heel december zat ik al te zweten op den Tacx en ondanks het koude weer zijn we meermaals van bij de Polle thuis naar de TT en terug gereden…afstanden van 80 km met de MTB zijn geen uitzondering in december!!
Januari…vanaf het weer het toelaat lange ritten met de koersvlo,vorige week in verschrikkelijk strontweer de “Rit met pit” 130km in de kou en regen…waar zijn we mee bezig denk je dan..vroeger reden we die rit voor de eerste keer in Maart!!
De teamie’s van Flandria Bicycle Team zijn niet te stoppen,trainingsschema’s,diëtisten begeleiding, krachttraining in de fitness,topmateriaal,sexy apres-bike steunkousen…noem maar op,het hoort er allemaal bij.
Vroeger was Gran Canaria onze eerste marathon van het seizoen,en gebruikte we de verplaatsing naar daar om een weekske daar te trainen als voorbereiding op het nieuwe seizoen.Nu gaan de teamie’s eind februari al op stage naar Lanzarotte als voorbereiding op Gran Canaria…en geef nu toe..als je in augustus start in den TransSchwarzwald moet je toch een week gaan trainen in Mallorca hé…
En deze “old guy”…die volgt maar hé…schrik dat hij die jonge gasten niet meer gaat kunnen volgen van de zomer.
Vorige week zag ik op Sporza het filmke van Jurgen van den Broeck op training in Mallorca.
Om 7 uur ’s morgens zat hij te zweten op de rollen in de kelder van het hotel…2 uur vetverbranding op de nuchtere maag,om dan later op den dag de normale training (+/- 5u) met de ploeg er nog bij te nemen..en dit een week aan een stuk.
Hopelijk hebben de teamie’s deze uitzending gemist en kan ik hier nog wat bijbenen…;-)

Zoals ik al zei….It’s a sickness…maar zoals we allemaal weten…er zijn veel ergere ziektes!!

CU soon…Marc

Seizoen 2011

Het heeft lang geduurd maar eindelijk krijgt de kalender voor dit jaar een beetje vorm.


Het is kiezen tussen nieuwe uitdagingen zoeken of bekende goed georganiseerde marathons opnieuw rijden….ikzelf kies eerder voor het eerste maar als ik dan hoor dat de toffe bende Bikebuddies waar ik steeds mee optrek eerder voor het tweede kiezen dan is het aan mij om een goede mix van de 2 te maken zodat we weer een uitdagende kalender hebben om naar uit te kijken.
Volgende wedstrijden staan tot nu al vast..

-26 Maart : Gran Canaria Bikemarathon : 85km / 2355hm
-30 April : Sundern Hagen (D) : 102km / 2400hm
-26 Juni : Spessart (D) : 117km / 3100hm
-2 Juli : Sellaronda Hero (Italië) : 82km / 4200hm
- Van 30 Juli tem 6 augustus : Trainingsweek in nog te bepalen zonnige,bergachtige streek ter voorbereiding van den Trans Schwarzwald.
- Van 17 Augustus tem 21 Augustus : Trans Schwarzwald (D) : 5 Etappes 390km / 10000hm

Graag had ik hier in september nog den TansAtlas in Marokko aan toegevoegd maar dit is een duowedstrijd en mijne vaste Teamie Pol Col heeft gevraagd om een jaartje te wachten…dus hopelijk kunnen we die in 2012 op ons palmares zetten..:-)

Ziet er weer pittig uit…we gaan er nog eens een goei lap op geven!!
I’ll keep U posted!!

http://nyx.at/canary/news-2023-25th-of-march-2011
http://www.mega-sports.de/
http://www.spessart-bike.de/
http://www.sellarondahero.com/eng/hero.htm
http://www.trans-schwarzwald.de/index.php?lang=de