Dag 8 Andalo-Riva de garda 62km…1480hm

RIVA HERE WE COME !!
De laatste etappe hadden we afgesproken om samen te blijven en « rustig » binnen te rijden.
Maar het zou den Transalp niet zijn als de organisatie nog iets pittig in petto had.
De laatste klim was nog een 22km lang met ongeveer 600m van de top een draagpassage over de rotsen.
Wat daarna volgde was een zeer gevaarlijke afdaling waar we al veel verhalen over gehoord hadden,tot nog toe was voor mij de afdaling naar de aankomst in de Cristalp de zwaarste die ik ooit gereden had maar wat we nu onder de wielen geschoven kregen was echt niet normaal.
Zo goed als iedereen van de fiets op een paar gekken na…alhoewel we afgesproken hadden geen risico te nemen op deze laatste dag kan ik het op zo’n moment niet laten om het toch te proberen…wat niet zo’n goed idee was want enkele meters verder ging het compleet mis en vloog ik los over kop met nog enkele tuimelingen naar beneden..gevolg,scheenbeen open,pijn in pols en schouder en Paul die me uitscheet voor alles wat niet mooi was.
Even bekomen en dan verder te voet naar beneden…een zeer zwaar stuk waar maar geen einde aan kwam,af en toe even op de fiets voor een paar meter en dan weer te voet,echt niet te doen…dit stuk heeft nog enkele serieuze slachtoffers gekost,het rescue team per motor had de handen vol,soms zag je zelfs een deelnemer die al aan een baxter langs de weg lag.
Eenmaal beneden op de macadam bleek Lieven een lekke band te hebben,daar we samen gingen binnenrijden rustig doorgereden en dan eenmaal de Schroyen TGV passeerde volle gas naar het Gardameer..kippevel momenten heb ik gehad in die laatste 15km…4 witte”La Pipers”in ware ploegentijdritstijl op een rij en knallen maar.
Hier werd nog maar eens duidelijk hoe sterk de broertjes Schroyen waren want overnemen was er voor mij en Paul niet veel meer bij…het was vastbijten in hun wiel en aftellen tot de finish.
Dan eindelijk na 650km (44uur,26minuten) het onvergetelijke moment,met ons vieren in een regen van champagne van onze begeleiders over de finish..bangelijk moment waar ik even een traantje van moest wegpinken.

Einduitslag:56ste Masters v/d 158 Masterteams

309de overall v/d 591 Teams

Bedankt aan iedereen die aan dit avontuur hebben meegewerkt en vooral aan mijn vrouwtje Martine voor de steun en het geduld…ook aan Paul om samen met mij dit tot een goed einde te brengen…alle begeleiders,sponsors,Pascale voor haar inzet en financiële steun,Damon voor het kuisen van mijn carbonnen ros,iedereen van Team 2 (nu Team 1!),in het bijzonder Liesbeth voor het losmasseren van mijn oude knoken, en nogmaals een dikke proficiat aan Lieven & Jeroen voor hun knalprestatie…en nu zoals de traditie het wil met de bike het Gardameer in,pinten drinken,in’t zonneke liggen en daarna de draad weer opnemen.

Australië here I come

Dag 7 Kaltern-Andala 75km…3070hm

WERE BACK !!

Gisteren avond waren Paul & ik zo leeg dat we gewoon frieten met ne Schnitzel gegeten hebben en twee halve liters bier in ons kas geslagen hebben.
En geloof het of niet maar vandaag vlogen we over de Alpencols.
In de eerste beklimming gaf Paul al een zeer goede indruk,wat een verschil met gisteren (vanaf nu mag hij van mij alleen nog frieten eten!!)
Ook bij mij voelde het zeer goed aan dus Paul kon echt het tempo hoog houden,we voelden dat een goed dagklassement erin zat dus gas geven was de boodschap.
De lange macadamklim naar de laatste bevoorrading nam ik voor mijn rekening, Paul moest we wel wat intomen omdat hij wist dat het laatste stuk ook nog zeer zwaar zou worden.
Nog even tanken bij de bevoorrading en dan de laatste 9km bergop naar de finisch.
Nu was het Paul zijn beurt…met stilaan de aankomst in Riva in zicht ontbond hij al zijn duivels en schoot er een serieuze cartouche af.Ik had serieus probleem om het hoge tempo te volgen maar er was geen houden aan…hij ging als een pijl!!
Ik denk dat we in de laatste klim wel 30 teams voorbij gereden hebben,maar het was bij mij echt op het tandvlees.
Moe maar enorm voldaan reden we na 5u17m over de finish als 42ste masters..onze beste uitslag tot nog toe!!
Toch nog even dromen van top 50 in eindklassement??

Dag 6 Naturns-Kaltern 97km…3930hm

In een meerdaagse wedstrijd moet er altijd wel eens een off-day zijn..awel vandaag was het van dat.Al tijdens de eerste beklimming was het duidelijk dat Paul een slecht gevoel had en vermits het net vandaag de zwaarste rit was met maar liefst 3930 hoogtemeters sloeg het vooral op zijne moral en was er wel wat peptalk nodig om Pol Col in het ritme te houden.
Na de top volgde een zeer technische afdaling over de rotsen waar de meeste bikers te voet stonden,eventjes roepen om plaats te maken…gat achter het zadel en gaaaaaan!!Dit was echt zo een afdaling als je er eenmaal aan begint moet je wel tot beneden over de rotsen knotsen of op je bek gaan..een andere keuze heb je niet…ikke zo fier als ne gieter dat ik volledig tot beneden gerammeld was maar eenmaal op de macadam waren de gevolgen bijna catastrofaal.
Twee van de vier bouten uit mijn crankstel waren verloren met als gevolg dat mijn tandwielen bijna rond mijn oren vlogen..dus wij aan de kant en met de twee resterende bouten proberen alles vast te zetten,Paul had de fijne opmerking dat ik het middenblad best niet meer kon gebruiken!!Tof in een Alpenmarathon met nog +/-60km te gaan.
Is het psychologisch..ik weet het niet maar na deze pech waar we +/- 10min.met aan de kant gestaan hebben was het alsof ik plots ook slechte benen had en vanaf dan was het voor beide een zeer lange lijdensweg…een ritje waar we beide nog lang zullen aan denken en een verhaal dat we tussen pot en pint nog dikwijls zullen bovenhalen..maar goed..dit is den Transalp,dit hoort er ook bij en na 7u45m zat ook deze kl….etappe erop.(63ste Masters)

Dag 5 Livigno-Naturns 122km…2910hm

« TODAY IS A GOOD DAY TO FLY »…de langste etappe met tevens de klim naar het dak van de Transalp,Brochetta di Forcola op 2768m hoogte.Paul had terug de goede benen uit de kast genomen en ikzelf voelde ook dat het goed zat,het was alleen spijtig dat het eerste gedeelte hoofdzakelijk over singletracks liep waardoor voorbijsteken zo goed als onmogelijk was.Er zat ook een afdaling in van maar liefst 40km maar niet technisch genoeg om tijd terug goed te maken op de Schroyen Brothers die langzaam maar zeker de titel van La Pipe 1 verdienen.
Na 7u01m38s zat de klus erop en met een 45ste plaats bij de masters is dit ons beste resultaat tot nu toe,wat bewijst dat we goed bezig zijn en de tank zeker nog niet leeg is.

By the way...check out de schitterende foto's en filmpjes en tevens de gedetailleerde uitslagen op

http://www.bike-transalp.de/

Dag 4 Scuol-Livigno 77km…2620hm

Het vertrek vanuit het gezellige Scuol mocht er ook wel wezen.Direkt 25km klimmen naar de Pass de Costainas op 2290m,al snel werd duidelijk dat Paul geen al te beste dag had en met een beetje pijn in het hart moesten we al snel Lieven & Jeroen laten rijden.
Op zo’n moment moet je het verstand gebruiken,de etappe was nog zwaar en morgen staat de koninginnenrit op het menu (122km!!) dus forceren had geen zin.
Deze rit was een deel van het parcours van de “nationalpark Bikemarathon” die bekent staat als de mooiste Alpenmarathon en al snel werd duidelijk waarom…het panorama was adembenemend!!
De afdalingen volle bak in de hoop nog wat tijd terug te winnen op La Pipe 1 maar het was opletten geblazen…bij momenten zeer technisch met af en toe een slachtoffer van een valpartij langs de kant wat vooral op Paul veel indruk maakte.
Het einde van de 77km lange etappe naar Livigno hadden de organisatoren nog pittig uitgestippeld met telkens een korte knik naar boven,het was net alsof de benen elk moment gingen ontploffen…moe maar voldaan binnen gereden in 5u16m.
Prachtige etappe…nu snel aan de compex…veel eten en met een bang hartje onder de wol want morgen….morgen is het D-Day!!

Dag 3 Ischgl-Scuol 75km…2550hm

Das nu verdomme den tweede keer dat ik Ischgl kom om te biken en den tweede keer dat het hier een strontweer is.Vertrokken in de gietende regen om direkt aan de klim naar de top van de Idjoch te beginnen..die kende ik nog uit den Ironbike van enkele jaren geleden…18km lang en enorm steil…onderweg nog wat sneeuw op ons dak maar toch hadden Paul & ik een goed ritme en de laatste kilometer waar 90% van de deelnemers te voet naar boven stapten konden we beide blijven rijden wat bewijst dat de benen nog steeds goed zijn.
Boven op de top was het slechts 2 graden maar toch ben ik direct aan de bijna 25km lange afdaling begonnen zonder een vestje aan te trekken..in de hoop zoveel mogelijk tijdwinst te boeken op al te teams die te voet naar boven kwamen.
Het was een prachtige afdaling en het panorama was adembenemend.
In de klim na de tweede bevoorrading op +/-50km hadden we een mooi zicht in de haardspeltbochten op de achter ons liggende teams en had Paul getimed dat we +/-6 min voor lagen op Lieven & Jeroen maar zij hadden hun race duidelijk goed ingedeeld want zo een 5km voor het einde zagen wij plots dat ze zeer dicht gekomen waren en hebben we nog even het gashendel moeten opendraaien om een lichte voorsprong te behouden.
Na 4u50m zat onze 3de rit erop.53ste bij de Masters van de 158 teams.

Dag 2 Imst-Ischgl 76km…3170hm

De start van deze tweede etappe werd gegeven in de regen en het hoogteprofiel van deze rit had ons gisterenavond in de mobilhome nog doen besluiten om echt wel rustig te vertrekken.
Nochtans voelden de benen nog goed bij alle vier dus hadden we toch nog een pittig tempo maar als je dan na 3u wedstrijd amper 30km hebt afgelegd dan weet je wel waar den transalp voor staat.
Ook de afdalingen waren bij momenten super technisch en zeker met de natte ondergrond was het opletten geblazen…Paul & ik konden van deze afdalingen profiteren om telkens wat uit te lopen op La Pipe 1 daar dit niet echt Jeroen zijn ding is.
Het klimmen daarentegen ging bij de gebroertjes Schroyen nog steeds vlotjes met als gevolg dat we na 6u06m als 76ste Masters met ons vieren hand in hand de streep in Ischgl zijn gepasseerd…en zeer tof moment met een enorm applaus van de vele mensen aan de aankomstlijn.

Rit 1 :Füssen-Imst 80km…1950hm

19 Juli…een datum waar we al lang naar uitkeken….vanmorgen om 10u was het dan zover,met 591 teams van over gans de wereld (Nieuw-Zeeland,USA,Australië,Costa Rica,Singapore,IJsland,Rusland…en gans Europa) zijn we vertrokken onder een stralende zon voor ons 8daagse avontuur.
Rustig gestart,de sfeer was fantastisch en de panorama’s waren al direct adembenemend.Na +/- 50km de eerste echte beklimming en daar het tempo rustig opgedreven.Vlak voor de top op 1800m kregen we het gezelschap van Team La Pipe 2,het was duidelijk Jeroen die er na de maandenlange voorbereiding duidelijk zin in had en het goede tempo aangaf.
Daarna de snelle maar soms verraderlijke afdaling richting aankomst waar we na 4u18m als 67ste Masters zijn binnengebold,kort gevolgd door Lieven & Jeroen.
Het gevoel en de benen waren bij beide goed,maar dit was slechts een aanloop etappe en het gaan hier nog zware dagen worden.Doseren is hier dus echt wel de boodschap.

7 Days...The countdown has begon!

Volgende week rond deze tijd zit onze eerste rit van de Jeantex BikeTransalp erop.Vrijdagmorgen vertrekken we richting Füssen waar de start van ons 8-daagse avontuur plaatsvind.Als alles goed verloopt komen we dan 650km later en met 22.000 hoogtemeters in de kuiten aan in Riva del Garda(Italie).Zowel Paul,Lieven,Jeroen en mezelf hebben een goede voorbereiding achter de rug...onze madammen staan ook op scherp om met de mobilhomes de dagelijkse race naar de volgende aankomstplaats tot een goed einde te brengen...met andere woorden...het mag van mij snel volgende week zijn!!

Nogmaals bedankt aan iedereen die ons gesteund heeft!!

Uitslagen,wedstrijdverslagen e.d. zijn te volgen op dit blog of op http://teamlapipe2.blogspot.com/ en op de website van de organisatie

http://www.bike-transalp.de/englisch/