Daar het reeds de zesde keer is dat we een weekske de zon en de hoogtemeters gaan opzoeken op
dit eiland voelt het stilaan een beetje als thuiskomen.
Zeker met de pokkewinter die we nu doormaken had ik echt
afgeteld naar deze week.
Op de luchthaven werd ik opgewacht door Petra,organisator
v/d marathon hier en door de jaren heen iemand geworden waar ik steeds op kan
rekenen (zij heeft enkele jaren terug er zelfs voor gezorgd dat we alsnog op de
startlijst van den Transalp geraakt zijn).
Eenmaal in hotel Dunas Mirador aangekomen direct fiets
gemonteerd,korte broek,truitje korte mouw aan en de bergen in met een
temperatuur van om en bij de 26 graden…Zaaaaaaalig!!
Zeker als je ’s morgens vertrokken zijt in Zaventem bij -2.
S ’avonds zijn dan teamies Pol en Roald “Wiggo” Serneels
aangekomen en de rest van de week hebben die 2 sterke beren me alle kleuren van
de regenboog laten zien maar daarvoor waren we naar hier gekomen natuurlijk.
Spijtig dat net de dag dat we de volledige klim naar Pico de
las Nieves,met zijn 1950 meter het hoogste punt van het eiland ,wilden rijden
zat het weer tegen en hebben we zelfs in de regen een ijskoude afdaling moeten
rijden om zo snel mogelijk terug in het zonneke aan de kuststreek ons op te
warmen.
Daar de meegereisde vrouwtjes Pascale & Siegfrid hun
venten carte blanche gaf wat de trainingen betrof hebben we geregeld ritten
afgewerkt dat we vertrokken om 9u ‘smorgens en terug binnenbolden om 17u (1
keer was het zelfs 17u30)….uiteraard wel met een stop voor een snelle hap op de
middag.
De langste rit was met onze vriend Pepe van het Reevaxteam
die hier 2 weken zich komt voorbereiden op zijn zwaar marathonseizoen 2013 met
oa Joberg2c in zuid africa,Brazil Ride in Brazilië,Alta Via in Italië en tussendoor
nog een 9-tal Duitse wedstrijden!
De rit was goed voor 140 gevarieerde kilometers met een mix
van asfalt en offroad en onderweg hebben we al onze vragen ivm Joberg2c kunnen
afvuren op hem en heeft hij ons goede tips en advies kunnen meegeven.Wat ons
vooral zal bijblijven zijn de laatste kilometers richting Maspalomas waar de
wind vol op de kop stond en kleine maar sterke Pepe heel het stuk voor zijn rekening
nam en ons netjes afzette aan het eindpunt…Thanks for the ride Pepe,CU in South
Africa and good luck in season 2013!!
Ook nog het vermelde waart was onze rit waar we dachten een fantastisch
offroad stuk gevonden te hebben om hoog vanuit de bergen naar de kuststreek af
te dalen via een weg die we nog niet gedaan hadden.De eerste kilometers was echt
genieten op een zeer mooi stuk maar naarmate we vorderden begonnen we
nattigheid te voelen en op een gegeven moment hadden we prijs…in the middle of
nowhere tussen 2 canyons eindigde het pad en kon je enkel verder naar beneden
via een steil wandelpas tussen de rotsen aangegeven met de bekende torentjes
van steentjes op elkaar.
Helemaal terug naar boven was ook geen optie dus de fiets in
de nek een meer dan een uur van steen naar steen naar beneden.De Pol zijn nieuw
bling,bling Sidi’s zagen er een uurtje later behoorlijk afgeleeft uit en onze
ruggen hebben het ook geweten.Na het wandelpad kwamen we terug op het offroad
stuk langswaar de marathon binnenrijd en daar heeft de Wiggo de gas eens
opengedraaid en zijn we met een rotvaart binnengebold
In totaal hebben we deze week 600 “dikke banden” kilometers
getraind met zo’n 11575 hoogtemeters en wat mezelf berteft ben ik content met
de conditie…de eertse dagen terug thuis wat actieve recuperatie en rust om dan
hopelijk met de stijgende conditie die normaal moet volgen na zo een week het
laatste deel van de voorbereiding op Zuid-Africa aan te vatten en nog een
tandje bij te steken.
Dag op dag binnen 4 weken zijn we in Johannesburg voor een
race van 9 etappes,goed voor 900 km en 11000 hoogtemeters,zeker niet ziek
worden of vallen is de boodschap nu!
PS:In deze week hebben de teamie’s mij ne nieuwe nickname
gegeven…de Pitbull,hopelijk is da nie op mijn uiterlijk bedoeld.. J
Greetz…M.
