Ik weet het , mijn blog heb ik dit jaar wat verwaarloost!
Heb nochtans weer een mooi seizoen achter de rug met
trainingsritten in de Vogezen , Mallorca en deelnames aan Black Forest Ultra (
Duitsland , 114km / 3025hm) en Dolomiti Superbike ( Italië , 118km / 3260hm)
.Beide wedstrijden had ik +/- 10 jaar al gereden, parcoursen zijn onveranderd
gebleven , beide organisaties zijn echt de moeite en de Dolomieten blijven
een indrukwekkend MTB gebied , zelfs na
5 deelnames aan verschillende wedstrijden in dit geweldig Unesco erfgoed .
Maar het hoofddoel van 2018 moest de “Momentum Health Cape
Pioneer Trek by Biogen” ( wat een mondvol ) worden.
Het was dit jaar de 10de
editie en de organisatie had de beste routes van alle afgelopen edities
samengebundeld om van deze jubileum editie “the best of all” te maken.
Enige minpunt was dat ik deelnam bij de solorijders en de
organisatie daar maar 1 klassement voorziet , dus geen aparte
leeftijdscategorieën wat bij de duorijders wel het geval is. Voor een goed
klassement moest ik dus niet naar hier komen.
Na 2 fijne dagen in Kaapstad waar ik de beentjes had
losgereden met oa de beklimming van de Tafelberg en Signal Hill met de
fantastische views over de stad en de baai was het tijd om de verplaatsing met
de huurwagen naar de startplaats Mosselbaai aan te vatten.
Ook al was het de 3de keer dat ik door dit land
reed je blijf versteld staan van de pracht van de natuur , de bergen , de
kustlijn , echt de max!
Mosselbaai was dus onze eerste kampplaats voor de eerste 3
nachten. Kampplaats was schitterend gelegen vlakbij de kustlijn , eén groot
probleem was echter de verschrikkelijke wind. Dit was nog erger dan vorig jaar
op Lanzarote , de deur van de wagen moest je met 2 handen opendoen en
tegenhouden of ze waaide er los af denk ik!
Ondertussen had ik kennis gemaakt met nog enkele Belgische
deelnemers en ook het weerzien met Master topper Eddy Felliers was zeer aangenaam.
Proloog :
Mosselbay-Mosselbay / 12km – 515hm
Eerste opdracht was de zeer korte , dus explosieve proloog
.Niks voor mijnen dieselmotor maar het parcours maakte veel goed .Eerste deel
was de klim met enkele steile stukken naar de vuurtoren gevolgd via een
prachtige maar soms zeer technische trail langs de kustlijn. Het laatste
gedeelte bestond dan uit een snel gedeelte op de openbare weg en door de haven
naar de finish.
Niks geforceerd op deze eerste dag en mijn 34m53s waren goed
voor 69ste plaats algemeen (van 145 deelnemers) en een 34ste
plaats bij de solorijders ( van 60 deelnemers) , halverwege het pak dus.
Rit 1 :
Mosselbay-Mosselbay / 96km – 1835hm
Het echte werk kan beginnen met wat achteraf gezien de
etappe is die me het meest zal bijblijven vanwege de wildlife die we te zien
kregen. Je knalt daar op de mooiste trails van de wereld met toeschouwers
als giraffen , zebra’s , apen , struisvogels , antilopen…
In Joberg2C enkele jaren terug hebben we af en toe ook wel
wat dieren gezien maar dit overtrof alle verwachtingen.
Voorst zaten er enkele zeer mooie singletrails in deze
etappe , spijtig genoeg maakte de zeer sterke wind deze zware etappe nog extra
zwaarder en van samenwerking in de groep waar ik inzat was weinig sprake, vele
bleven in de wielen hangen en ikzelf met nog een Zwitser die als Mixed duo Team
reed deden we het meeste werk. It’s a dirty job but someone has to do it J
Na 5u15m zat de klus erop , goed voor een 27ste
plaats bij de solorijders.
Rit 2 :
Mosselbay-George / 114km – 2025hm
Bey bey Mosselbaai , Hello George..
Tussen deze 2 steden lag de rit met de meeste hoogtemeters.
Gelukkig zat de wind vandaag meestal in het voordeel en de Zwitser van gisteren had er duidelijk zin in. De eerste 33km waren licht golvend en zonder om te kijken vloog hij over de trails , dikke chapeau voor zijn vrouwelijke teammate , ook al moest ze enkel in het wiel zitten , deze chick kon met de velo rijden! Na 33km begon het dus stevig op te lopen maar ook hier bepaalden de Zwitsers het tempo.
Gelukkig zat de wind vandaag meestal in het voordeel en de Zwitser van gisteren had er duidelijk zin in. De eerste 33km waren licht golvend en zonder om te kijken vloog hij over de trails , dikke chapeau voor zijn vrouwelijke teammate , ook al moest ze enkel in het wiel zitten , deze chick kon met de velo rijden! Na 33km begon het dus stevig op te lopen maar ook hier bepaalden de Zwitsers het tempo.
In totaal heb ik 73km met hen samen gereden maar dan had ik
al enkele malen tijdens het klimmen een gat moeten laten dat ik dan , niet zonder risico , in de technische afdalingen terug dichtreed , het was nog veel
te ver om zo aan de rekker te blijven hangen en ik voelde dat ik mijne motor
aan het opblazen was. Eigen tempo vanaf daar dus , wat volgde was echt nog
zwaar , telkens je dacht dat je boven was kwam er een bocht en de
teleurstelling dat je er nog niet was. Ook de technische singletrack naar het
einde toe vroeg alle concentratie wat niet altijd makkelijk is als je bijna 6
uur in het zadel zit.
Eindtijd rit 2 was 6u22m , terug goed voor een 27ste
plaats.
Rit 3 : Tijdrit
George-George / 31km – 880hm
Lap , terug een korte tijdrit , deze keer met een dubbel
gevoel namelijk dat die korte etappe niets voor mij is maar dit betekent wel
een welgekomen rustdag in het kamp en de chill zone , beentjes omhoog , pintje
erbij en wat socializen met de andere bikers.
De rit zelf was echter ook weer supermooi , veel single
tracks , niet al te technisch dus het was knallen. Eerlijk gezegd ben ik iets
te snel gestart wat ik op de steile lange klim halverwege het parcours
cash moest betalen.
Na 1u54m was ik binnen , met een 35ste plaats mijn slechtste uitslag maar zoals gezegd was de rest van de dag de max!
Na 1u54m was ik binnen , met een 35ste plaats mijn slechtste uitslag maar zoals gezegd was de rest van de dag de max!
Ondertussen nog meegeven dat mijne makker Eddy Felliers de
strijd heeft moeten stoppen na onnoemelijk veel pech , eerst een
gebroken frame , dan een afgebroken derailleurpad en tot slot een wiel volledig
naar de klote ( 4 spaken over). Van de 4 ritten hebben ze 2 ritten geen pech
gehad en deze 2 hebben ze zonder moeite gewonnen bij de Masters , maar trop is
teveel natuurlijk. Gelukkig kon hij nog met het vrouwtje er een vakantie van
maken maar hij was duidelijk gekomen met als doel die Masters categorie als
winnaars binnen te halen.
Rit 4 :
George-Oudtshoorn / 115km – 1800hm
Langste rit vandaag met voor mij de mooiste klim van de week
vrij snel na de start. De Montagu pas , een “loper” in een prachtig decor ,
echt genieten!
Eénmaal boven duik je de Karoo in en dat zie en voel je
onmiddellijk , totaal andere natuur en de temperaturen gaan vlotjes naar de 30
graden en meer ( me happy J
).
Vandaag lang samen gereden met het Duitse duo dat 3de
staat in het Masterklassement +50 , zeer
toffe extravagante kerels , pure rock & roll.
Deze rit was wederom gene kattepis , vooral in de afdalingen
was het constant opletten op de
zeer rotsachtige ondergrond bezaait met vele keien in alle formaten.
Daardoor moest het er is van komen , in de laatste lange afdaling richting finish met nog 9 km te gaan een leegloper. Binnenband steken zag ik niet zitten , bommetje erop , vinger op het gat en hopen dat de “melk” het gat dicht. Op het eerste zicht zag het er goed uit maar na een 5 tal km terug bijna op de velg dus 2de bommetje erin.
Daardoor moest het er is van komen , in de laatste lange afdaling richting finish met nog 9 km te gaan een leegloper. Binnenband steken zag ik niet zitten , bommetje erop , vinger op het gat en hopen dat de “melk” het gat dicht. Op het eerste zicht zag het er goed uit maar na een 5 tal km terug bijna op de velg dus 2de bommetje erin.
Net niet genoeg om tot aan de finish te geraken , in de
laatste bocht op het asfalt op amper 500 meter van de finish ging ik bijna
onderuit , gelukkig was het binnen bollen op een grasveld zodat ik toch mijn
velg wat kon sparen.
4u02m , goed voor een 29ste plaats , toch
tevreden en wederom genoten!
Rit 5 : Oudtshoorn - Oudtshoorn/ 97km – 2600hm#Queenstage!
Koninginnenrit met aankomst boven op de 1.650m hoge
Swartberg , hier keek ik al lang naar uit , vooral omdat deze klim ook iets is
wat me moet liggen en volgens bikebuddy Renaat die hier al eerder was moet het
uitzicht boven magnifiek zijn.
Pech dat dan net op deze dag al heel de week regen voorspelt
was en dat mochten we snel na de start al direct ondervinden. De eerste 70km
viel het nog wel mee maar hoe meer naar het einde toe en hoe dichter we bij
de slotklim kwamen werd het echt koud en zeer slecht.
Hierdoor had ik maar één doel , vanaf de start van de
slotklim de gas volledig open om zo te proberen het niet te koud te krijgen.
Gelukkig lag de klim me , niet te steil en op de power naar
boven , ik raapte behoorlijk wat plaatsen op en niemand pikte aan, wat wel me echter wel verontruste was het zien hoe onderkoeld de bikers die reeds terug afdaalden na
hun finish naar beneden kwamen. Gelukkig had ik droge warme kledij meegegeven
met de wagen van de speaker die boven op de top stond. Op 2km van de top kwam
een motorrijder van de organisatie naast me rijden en zeggen dat de wedstrijd
stilgelegd zou worden vanwege -3 graden en felle windstoten boven. Hij raadde
me aan om te keren maar ik wou perse de top halen al was het maar om mijn
droge kledij te kunnen aantrekken voor de afdaling.
2 kilometer duurt verschrikkelijk lang als je onderkoeld
bent en geen 20 meter ver kan zien van de mist en de regen maar we hebben het
gehaald , niet evident trouwens om de kledij aan te trekken op een top waar je
bijna afgeblazen wordt , dikke respect aan alle mensen van de organisatie die
daar enkele uren(!) hebben doorgebracht , ik kon niet snel genoeg weg zijn uit
dit Hellhole!
Ik had zoveel kledij aan dat de afdeling best meeviel voor
mij ( jaren ervaring hé) en ik zag dat er na mij nog een 10-tal bikers aan het
klimmen waren naar de top , daarachter had de organisatie de weg afgezet en wie
daar aankwam moest gewoon zonder pardon terugdraaien.
De beelden achteraf aan het vuur in restaurant “Kobus se
Gat” van de onderkoelde bikers zijn fenomenaal en later beseffen we dat deze
etappe ons voor altijd zal bijblijven , dit zijn etappes where they seperate
the boys from the men!
Rit 6 : Oudtshoorn
- Oudtshoorn / 64km – 1150hm
Laatste etappe , keep the wheels on the ground , finish and
party on!!
Plan was om terug samen met de Duitse vrienden te rijden
maar ik voelde van in de start dat de koude van gisteren met veel energie was
gaan lopen , ik geraakte maar niet in mijn ritme en het parcours was best nog
zwaar en de 1150hm waren een hel , Survival modus dan maar , proberen te
genieten van de trails en aftellen naar de finish.
Gelukkig was ik niet alleen , ook mijn Zuid Afrikaanse
vriend Henry was niet meer in zijn goede doen waardoor we nog een deel samen
hebben gereden en met slechts 1 minuutje verschil de eindmeet gehaald hebben
waar we toch samen konden genieten van de aangeboden Cava.
Met een totaaltijd van 29u26m kwam ik uiteindelijk uit op
een 29ste plaats van 60 solorijders en een 62ste plaats
algemeen van 145. Met deze tijd was ik slechts 1 minuut trager dan mijn Duitse
vrienden die op het eindpodium mochten plaatsnemen met een 3de
plaats bij de Masters +50. In duo had ik hier dus kunnen meestrijden voor het
eindpodium en had ik 2x het podium gehaald als 3de Master bij de
daguitslagen.
Eindconclusie:
Cape Pioneer steekt erboven uit wat betreft de variëteit in
de etappes en parcoursen , zeker een pluspunt , het is elke dag wel wat anders
in een zeer mooi landschap. Voor een 7-daagse is een totaal van 530km echt niet
veel maar het was echt zwaar!
Vrij technisch al vond ik sommige passages in de Cape Epic
nog technischer.
Ben zeer blij dat ik de 3 grootste MTB evenementen in Zuid
Afrika op mijn palmares heb staan maar ik blijf erbij , als ik moet kiezen
steekt volgens mij de Joberg2C er nog steeds bovenuit. Dat zijn echt de mooiste
trails op het SA continent , super georganiseerd voor een betaalbare prijs.
Bedankt Martineke Pralineke voor de steun en
begrip#Loveyoutothemoonandback!!
Nu de riem eraf en plannen maken voor 2019
CU and thanks for following
Marc
