woensdag 7 april 2010

Verslag ABSA Cape-Epic 2010

















Stage1 :Diemersfontein-Ceres.117km/2190 Hm.

4 uur s’morgens uit onze nest…Pol zijn commentaar… »Is da na een uur om op te staan om te gaan fietse !!).
Maar we hadden er zo lang naar uitgekeken dus da moesten we er dan maar bijnemen.
Eenmaal in Diemersfontein alles nog is checken,bagage afgeven en zo vroeg mogelijk naar het startblok om toch een beetje vooraan te kunne starten.
One minute to go….30 seconds to go…10 seconds to go…5…4…3…2…1 BANG!!
En wijle weg…We wisten dat de eerste rit mee één van de zwaartste was maar toch lag het tempo van in de start zeer hoog.Paul zat direct in het goede tempo en ik moest af en toe serieus op de tanden bijten om het wiel te houden.
Zelfs op de stukken die ik normaal gezien voor mijn rekening neem (de snelle vlakke of vals platte stukken waar ik dan volle bak op doortrek) moest ik nu aan mijne teammate overlaten omdat hij zo sterk was.
Een zeer steile klim gevolgd door een asfalt stuk gaf ons een idee van wat we hier de komende 8 dagen zullen mogen verwachten qua parcours maar ook qua schitterend landschap!
Tussen bevoorrading 2 & 3 waren we volledig omringt door de bergen met geen enkel dorp in de nabijheid…de zware,technische afdaling naar de vallei was ook al een waarschuwing voor wat ze hier allemaal in petto hebben…en als toemaatje op de eerste dag had Dr.Evil
(de gevreesde parcoursbouwer van de Epic) nog een verassing in petto…7km over een oude,dichtbegroeide spoorweglijn,ik dacht da mijne rug en m’n kont al wat hadden meegemaakt maar dit was er echt wel over!
Na 6u21m was de klus geklaard,goed voor een 78ste plaats,met 20 minuten voorsprong op de vrienden van Winergy 1 en een uur voor P&P van VBS goescapeepic.
















Stage 2: Ceres-Ceres.90km/1625 Hm.

Single-Track Day…met maar liefst 60 van de 90 km single tracks is dit één van de mooiste etappes maar ook één van de warmste.
Op papier leek dit een gemakkelijke etappe maar het viel zwaarder uit dan gisteren…de klimmen waren op de limiet van rijden of afstappen en de downhils waren zeer technisch en vermoeiend.Paul was wederom supersterk en ik heb me kompleet choco moeten rijden om bij te blijven.
Als dan op 15km voor de streep Guyke & Gunther tot bij ons knalden was het helemaal klaar…koers in de koers en op 3 km van de streep ging mijn licht kompleet uit en ben ik zwalpend over de finisch gebold…als da maar goe komt morgen!!
5u47m in het zadel,2 minuutjes achter G&G,goed voor een 75ste plaats.



















Stage 3:Ceres-Ceres 115km/2280 Hm.

Weeral een zware rit…na de gekende start in het losse zand van Ceres begonnen we direkt aan enkele zware singletrack climbs..maar de hoofdbrok kwam na 30km,de 20km lange klim naar de top van de Matroosberg op 1650m hoogte.
Daarna weer enkele technische afdalingen en een laatste steile beklimming (met enkele wandelpassages).
De laatste 15km waren binneknallen op de grote plateau…althans voor de tubeless rijders met veel “melk” in de banden want op dit stuk zijn sommige teams wel 4x lek gereden!
6u16m on the bike goed voor een 66ste plaats (beste uitslag!!).






































Stage 4: Ceres-Worcester 86km/1640hm

Vandaag voor de laatste keer de lastige start in het losse zand van Ceres…en daarna 7km downhill op den asfalt,met heel het peleton tegen 70km per uur naar beneden…lekker kicken!!
Eenmaal op offroad paden voel ik direct dat het gevoel veel beter is dan de eerste 3 dagen…I’m back!!!
Dit is dan ook dan ook te horen in de “quotes of the day”..
Paul: alles OK Mac?
Ikke: Better than ever!!

Enkele kilometers later na een technische afdaling
Paul: Ca Va Marc?
Ikke: Right on your tail Maverick.
Op de vlakkere stukken kan ik stilaan ook mijn Cancellarakes opvoeren dus het “Dreamteam” is op volle gas!
Een kilometer of 20 voor de meet zie ik plots de felblauwe tenue’s van Nicolas Vermeulen en Kevin Hoovels,deze Belgische toppers reden de vorige dagen rond de top 10 maar door ziekte van Kevin stonden ze serieus geparkeerd vandaag..dit zorgde ervoor dat onze Flandriatrein vandaag als eerste Belgische team binnebolde na 4u56m.
Kort gevolgd door Guy & Gunther die weeral moesten afrekenen met een lekke band.

































Stage 5: Tijdrit Worcester 27km/860hm

Bibber,bibber,beef
Dit is niet echt mijn ding…veel te kort voor mijnen dieselmotor.
Al van den avond ervoor had ik aan de Polle gevraagd om niet te snel te starten….
Maar wa peist ge…hij voelde zich als nen echte prof op dat startpodium..
Tuuuut..tut..tut..tut..tut..Tuuuut en team 336 was weg voor een helse rit.
Na welgeteld 2,4km hadden we het team ingehaald dat 1 minuut voor ons gestart was!!
Er was geen houden aan mijne teammate…maar na enkele kilometers kwam ikzelf ook in het goede ritme en konden we samen doortrekken op het prachtige MTB parcours.
Na 1u30 zat de klus erop,2de belgen,goed voor een 72ste plaats,Pat&Peter hadden 7 minuten meer nodig maar hielden ook vandaag een goed gevoel over aan de rit,en Lieven & de Krikke bewezen vandaag dat ze goed opgebpuwd hadden en dat er vanaf nu ook met hun rekening moest gehouden worden.
































Stage 6: Worcester –Oak Valley 123km/2240hm

Vandaag de “Koninginnenrit”.
Met een vrij vlakke aanloop zat ik direct in het goede ritme en voelde ik dat het met de dag beter werd in de beentjes…Paul daarentegen begon stilaan zijn inspanningen van de vorige dagen te voelen en wou gewoon onze voorsprong op Guy&Gunther verdedigen maar ik had een ander plan!!...de zwaarste en langste etappe wou ik zeker op onze naam schrijven.
G&G bleven lang mee in de running maar het was duidelijk dat bij Gunther toch ook wel stilaan het vet van de soep was en een kilometer of 40 van de meet zijn we er definitief van kunne wegrijden…Paul heeft nu moeten bijten maar ieder op zijnen toer is een mooie deal denk ik dan.
6u07m hadden we nodig om de koninginnenrit op onze naam te zetten wederom goed voor een 66ste plaats (beste uitslag),G&G kwamen 11minuten later binnen en Lieven & Krikke verbaasden ons wederom door slechts 5 minuten na G&G binnen te knallen.
Eén serieus minpunt vandaag was dat we na de aankomst de Jef zagen in casual outfit.
Bleek dat hij net voor de start van zijne sus gedraaid was met een veel te lage suikerspiegel en op aanraden van de dokter niet gestart was vandaag (teammate Luc heeft de rit dan alleen afgelegd maar het team wordt dan uit de uitslag geschrapt)….een zeer spijtig voorval vermits we allen hadden gehoopt om de aankomst in Lourensford te halen.

Six down…Two to go!!




































Stage 7: Oak Valley-Oak Valley 99km/2160hm

Laatste echte zware etappe vandaag,spijtig genoeg zit Polle sinds vannacht met de platte kak dus er was enorm veel peptalk nodig om hem op dreef te houden.
Ik daarentegen voelde me met den dag beter worden en vandaag kon ik echt een paar “Cancellarakes” uit de benen schudden waardoor we goed opschoven in de daguitslag.Het laatste stuk waren één van de mooiste singletracks die ik ooit gereden heb…Mountainbiken op zijn best!!
Na 5u47m was de klus geklaard maar we vielen bijna achterover als bleek dat Lieven & de Krikke er slecht 1 minuut langer hadden over gedaan…De Krikke haalde hiermee vlotjes de titel “Revelatie van het jaar “binnen…Knappe prestatie Wynergy 2 !!!!
De Jef had vandaag de rit terug mogen hervatten en had na zijne rustdag een goed gevoel in de benen en dat zorgde voor nog een “Quote van de dag”
“Mijnen diesel komt op gang maar mijn chappement is kapot”….(Zijn poep was namelijk helemaal kapot gereden)

Stage 8: Oak Valley-Lourensford 65km/1640hm

Straight to the finish!!
Maar opletten want Dr.Evil had nog wel wat in petto…eerste 30 kilometers bijna constant in stijgende lijn en daarna een afdaling waar het zelfs verboden was om het te proberen…afstappen was hier verplicht!!
Net toen we op het mooiste stuk kwamen was er een strook van 7kilometer waar de koers geneutraliseerd was vanwege beschermd natuurgebied…deze strook kwam net op het goede moment want Pol Col was door de diaree nu wel alle krachten kwijt.
Net op het moment dat de gas terug open mocht gebeurde datgene waar Team 336 al de hele week van gespaard was gebleven…Polle reed lek.
Hier werd direct duidelijk dat dit onze sterkste kant niet is…vermits beide doelstellingen (eerste eindigen van “The Antwerp Five” en Top 100 plaats) niet meer in gevaar kwamen was het toch stressen…zeker als Polleke iets te hevig zijn bommeke er wou aftrekken en los suppape en al eruit trok.
Gelukkig lukte de 2de poging wel en konden we net aan het bord “5km to Finish” terug op weg…deze laatste 5km’s waren genieten op de grote plateau en voor we het goed en wel beseften hoorden we “Mike Mike” al door de boxen…Put your hands together for Flandria Bicycle Team,all the way from Belgium.
Met kippevel en een brok in de keel over de finish op z’n Contadors (met het pistollero gebaar).
Effe bekomen van de emoties en daarna verbroederen met de andere bikers en de overgekomen vrouwtjes…die al klaarstonden met de champagne!!

Bedankt Paul,het was wederom schitterend om samen met jou deze prestatie neer te zetten!! Je was supersterk!
Ook aan Pat,Peter,Luc,Jef,Lieven,Krikke,Guy&Gunther een dikke proficiat voor de prestatie en voor de toffe sfeer de ganse week!!
Krikke…bedankt voor onze lachspieren zo op peil te houden en nogmaals proficiat met de titel “Revelatie van de Cape-Epic”.

Eindstand:
1ste Karl Platt-Stefan Sahm 29u47m
2de Christoph Sauser-Burry Stander 29u57m
16de .Nicolas Vermeulen-Kevin Hoovels 32u30m
89ste Marc Roggen-Paul Andries 40u44m
115de Gunther Vandenhende-Guy de Vleeschouwer 41u46m
160ste Lieven Schroyen-Kris Vandevelde 44u08m
205de Pat van Stappen-Peter Hendrickx 46u15m
Luc Janssen-Jef van den Eeden 50u01m
445ste Ulendo Roode-Jacques Marcel Coetzer 62u51m
Van de 600 gestarte teams !

Conclusie :
Cape-Epic is 8 dagen mountainbiken met een grote M !
De organisatie is perfect en alles is tot in de puntjes geregeld,het parcours is zeer technisch,veeleisend,zowel voor mens als materiaal en de natuur is adembenemend.De voorbereiding was door de strenge winter een hel maar eenmaal aan de start in Diemersfontein weet je dat het de moeite waard was en is het genieten (en afzien!!) tegelijkertijd.

Na Transalp,CrocodileTrophy & Cape-Epic zal de uitdaging pas kompleet zijn na het behalen van “The Big Four”
TransRockies Canada here we come!!

Thanx for the support van het thuisfront…en de steun van mijn allerliefste Martinneke & Damon voor het mee mogelijk maken om mijn "maffe" doelen te realiseren!!

PS: Da hebbe we goe gedaan hé zus!!


Geen opmerkingen: