It’s a sickness…

Ik hoor het mezelf nog zeggen toen ik stopte met triatlon, ergens eind jaren 90 moet het geweest zijn…nu ga ik enkel nog sporten voor de fun,een beetje bezig blijven..:-).
In het begin lukte het me aardig,beetje fietsen,veel reizen met de rugzak en in de winter mountainbike toertochtjes rijden.
Alles ging goed tot ik op 11 november 2002 (de datum weet ik nog goed omdat het een jaarlijkse klassieker geworden is op de MTB kalender) met de kameraden de TT in Ottenburg ging rijden.
Na dat ritje zaten we in de plaatselijke voetbalkantine nog wat na te genieten met ne goeie donkere Leffe erbij toen één van mijn makkers “Pat von Stapp” begon te vertellen over de “Grand Raid Cristalp” in Zwitserland. Heroïsche verhalen over een tocht van meer dan 10 uur biken met alle extreme elementen die in het hooggebergte aanwezig zijn.
Dit was het begin van een nieuw avontuur…ik zocht alles op wat ik over die wedstrijd kon vinden en vanaf de inschrijvingen voor 2003 opengingen stond ik op de startlijst.
Ik begon terug te trainen met volle overgave en 3 weken voor de start van wat mijn eerste buitenlandse marathon moest worden boekten we met enkele vrienden een weekske vakantie aan de voet van de Mont Ventoux om daar nog wat extra hoogtemeterkes te trainen.
Die hoogtemeters waren geen probleem,maar in de afdaling ging het mis,gevolg…3 dagen kliniek in “La douce France” en weg vakantie maar vooral weg Cristalp.
Maar de microbe was niet weg…in 2004 stond ik wel aan de start en mijn eerste beklimming van de “Pas de Lona” zal ik nooit meer vergeten (fel duel met wat ondertussen mijne vaste duorijder en dikke vriend geworden is “PolCol”).
Na 11u37m kwam ik stikkapot binnengebold (ondertussen staat mijne besttijd op 8u56m) maar de toon was gezet!!
Nu…januari 2011…7 jaar later…Crocodile Trophy Australie,Cape-Epic Zuid-Afrika,Transalp,Salzkammer Extreme and many more zijn de revue gepasseerd..
De grenzen worden steeds verlegd en de winterperiode wordt gebruikt om nieuwe extreme uitdagingen en bestemmingen te zoeken.
Maar je moet verdorie rap zijn…heel december zat ik al te zweten op den Tacx en ondanks het koude weer zijn we meermaals van bij de Polle thuis naar de TT en terug gereden…afstanden van 80 km met de MTB zijn geen uitzondering in december!!
Januari…vanaf het weer het toelaat lange ritten met de koersvlo,vorige week in verschrikkelijk strontweer de “Rit met pit” 130km in de kou en regen…waar zijn we mee bezig denk je dan..vroeger reden we die rit voor de eerste keer in Maart!!
De teamie’s van Flandria Bicycle Team zijn niet te stoppen,trainingsschema’s,diëtisten begeleiding, krachttraining in de fitness,topmateriaal,sexy apres-bike steunkousen…noem maar op,het hoort er allemaal bij.
Vroeger was Gran Canaria onze eerste marathon van het seizoen,en gebruikte we de verplaatsing naar daar om een weekske daar te trainen als voorbereiding op het nieuwe seizoen.Nu gaan de teamie’s eind februari al op stage naar Lanzarotte als voorbereiding op Gran Canaria…en geef nu toe..als je in augustus start in den TransSchwarzwald moet je toch een week gaan trainen in Mallorca hé…
En deze “old guy”…die volgt maar hé…schrik dat hij die jonge gasten niet meer gaat kunnen volgen van de zomer.
Vorige week zag ik op Sporza het filmke van Jurgen van den Broeck op training in Mallorca.
Om 7 uur ’s morgens zat hij te zweten op de rollen in de kelder van het hotel…2 uur vetverbranding op de nuchtere maag,om dan later op den dag de normale training (+/- 5u) met de ploeg er nog bij te nemen..en dit een week aan een stuk.
Hopelijk hebben de teamie’s deze uitzending gemist en kan ik hier nog wat bijbenen…;-)

Zoals ik al zei….It’s a sickness…maar zoals we allemaal weten…er zijn veel ergere ziektes!!

CU soon…Marc