In een meerdaagse wedstrijd moet er altijd wel eens een off-day zijn..awel vandaag was het van dat.Al tijdens de eerste beklimming was het duidelijk dat Paul een slecht gevoel had en vermits het net vandaag de zwaarste rit was met maar liefst 3930 hoogtemeters sloeg het vooral op zijne moral en was er wel wat peptalk nodig om Pol Col in het ritme te houden.
Na de top volgde een zeer technische afdaling over de rotsen waar de meeste bikers te voet stonden,eventjes roepen om plaats te maken…gat achter het zadel en gaaaaaan!!Dit was echt zo een afdaling als je er eenmaal aan begint moet je wel tot beneden over de rotsen knotsen of op je bek gaan..een andere keuze heb je niet…ikke zo fier als ne gieter dat ik volledig tot beneden gerammeld was maar eenmaal op de macadam waren de gevolgen bijna catastrofaal.
Twee van de vier bouten uit mijn crankstel waren verloren met als gevolg dat mijn tandwielen bijna rond mijn oren vlogen..dus wij aan de kant en met de twee resterende bouten proberen alles vast te zetten,Paul had de fijne opmerking dat ik het middenblad best niet meer kon gebruiken!!Tof in een Alpenmarathon met nog +/-60km te gaan.
Is het psychologisch..ik weet het niet maar na deze pech waar we +/- 10min.met aan de kant gestaan hebben was het alsof ik plots ook slechte benen had en vanaf dan was het voor beide een zeer lange lijdensweg…een ritje waar we beide nog lang zullen aan denken en een verhaal dat we tussen pot en pint nog dikwijls zullen bovenhalen..maar goed..dit is den Transalp,dit hoort er ook bij en na 7u45m zat ook deze kl….etappe erop.(63ste Masters)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten