Stage 9 :Cooktown-Ayton 123km/1900hm

Vanmorgen kroop ik uit mijn tent en ik wist het meteen…dit wordt afzien,ik voelde me zo slap als een vod…het vat is leeg.Na 28km toen we de gravel weer opdraaiden moest ik dan ook de groep laten rijden,nog 95km te gaan en O-Grady,mijn dichtste concurrent zat nog vooraan dus ik kon het niet permitteren om op de “bus” te wachten.
Verstand op nul en proberen in het goede ritme te blijven…gelukkig was het vandaag een vrij technische rit met enkele pittige afdalingen wat toch een beetje in mijn voordeel is.
Tijdens deze 95km heb ik enkele malen aan Mario moeten denken…die had gisteren in de tent nog uitgerekend dat hij reeds 900km alleen gereden had…bijna niet te vatten!!
De prachtige natuur maakte de lijdensweg voor een deel minder maar ik heb nog nooit zo de kilometers afgeteld als vandaag denk ik.Na 5u40m ben ik samen met één van de Tsjechen (die mannen kunnen dus ook doodgaan!) binnengebold..ben te moe om te gaan zien hoeveelste ik ben maar ik denk wel dat ik mijn 4de Masterplaats behouden heb.
Wat het klassement betreft zit de Trophy erop,de 10de rit morgen telt niet mee voor de uitslag,iedereen krijgt de tijd van de winnaar…het is in groep richting Cape Tribulation en de laatste 10km wordt er pas gekoerst…een beetje zoals op de Champs Elysee in de Tour de France.Gelukkig maar…want “I feel like shit”.
Terwijl ik dit verslagje maak komt Mario binnengebold dus ook hij heeft het gehaald…velen hadden eraan getwijfeld of hij dit zo uitrijden,mezelf incluis,but he did it…nice work mate!!